در طول زندگی، متنوع ترین افکار و باورها در ضمیر ناخودآگاه انسان ادغام می شود. باورهای مثبتی وجود دارد، یعنی باورهایی که با فرکانس بالا ارتعاش می کنند، زندگی خودمان را غنی می کنند و به همان اندازه برای همنوعانمان مفید هستند. از سوی دیگر، باورهای منفی وجود دارد، یعنی باورهایی که با فرکانس پایین ارتعاش می کنند، توانایی های ذهنی ما را محدود می کنند و در عین حال به طور غیرمستقیم به همنوعانمان آسیب می رسانند. در این زمینه، این افکار/باورهای کم ارتعاش نه تنها بر ذهن ما تأثیر می‌گذارند، بلکه تأثیر بسیار پایداری بر وضعیت جسمانی ما نیز دارند. به همین دلیل، در این مقاله شما را با 3 باور منفی آشنا می‌کنم که به شدت به وضعیت هوشیاری شما آسیب می‌زند.

1: اشاره ناموجه با انگشت

در دنیای امروز، سرزنش بی دلیل برای بسیاری از مردم امری عادی است. غالباً شخص به طور غریزی تصور می کند که دیگران در مشکلات او مقصر هستند. شما انگشت خود را به سمت افراد دیگر می گیرید و آنها را به خاطر هرج و مرجی که ایجاد کرده اید، به خاطر عدم تعادل درونی خود یا ناتوانی خود در برخورد با افکار/احساسات با دقت بیشتری سرزنش می کنید. البته، سرزنش دیگران برای مشکلات خود ساده ترین روش است، اما ما همیشه این واقعیت را نادیده می گیریم که به دلیل توانایی های خلاقانه خودمان (آگاهی و فرآیندهای فکری ناشی از آن - خالقان زندگی خود، واقعیت خودمان)، خودمان هستیم. مسئول زندگی خودمان هستیم هیچ کس، مطلقاً هیچ کس، برای شرایط خود مقصر نیست. به عنوان مثال، شریکی را در یک رابطه تصور کنید که به دلیل توهین یا سخنان بد طرف مقابل احساس آزار و اذیت می کند. اگر شریک زندگی شما در حال حاضر احساس بدی دارد، معمولاً شریک دیگر را به دلیل آسیب پذیری خود به خاطر سخنان نسنجیده خود سرزنش می کنید. با این حال، در نهایت این شریک زندگی شما نیست که مسئول درد شماست، بلکه فقط شما هستید، شما نمی توانید با کلمات کنار بیایید، به طنین مربوطه آلوده می شوید و در یک احساس آسیب پذیری فرو می روید. اما بستگی به خود هر فرد دارد که کدام افکار را در ذهن خود مشروعیت می بخشد و مهمتر از همه، چگونه با سخنان دیگران برخورد می کند. همچنین به ثبات عاطفی خود فرد بستگی دارد که چگونه با چنین موقعیتی کنار بیاید. کسی که کاملا خودش است، طیف افکار مثبتی دارد، مشکل عاطفی ندارد، در چنین شرایطی آرام می ماند و تحت تاثیر حرف ها قرار نمی گیرد.

کسی که از نظر عاطفی پایدار باشد، عاشق خودش باشد، اجازه نمی دهد به خودش صدمه بزند..!!

برعکس، شما می توانید با آن کنار بیایید و به سختی به دلیل عشق به نفس قوی خود آسیب خواهید دید. تنها چیزی که ممکن است ایجاد شود شک و تردید در مورد شریک زندگی است، زیرا این نوع چیزها در هیچ رابطه ای تعلق ندارد. پیامد آن آغاز جدایی در مورد "توهین/کلمات منفی" دائمی به منظور ایجاد فضایی برای چیزهای جدید و مثبت خواهد بود. کسی که از نظر عاطفی پایدار است، عاشق خود است، می تواند با چنین قدمی، با چنین تغییری راحت باشد. کسی که این عشق به خود را نداشته باشد دوباره آن را می شکند و بارها و بارها همه اینها را تحمل می کند. پس از آن همه چیز اتفاق می افتد تا زمانی که شریک زندگی از بین می رود و تنها پس از آن شروع به جدایی می کند.

هر آدمی مسئول زندگی خودشه..!!

آن وقت سرزنش هم می شد: «او مسئول رنج من است». اما آیا این واقعا اوست؟ نه، زیرا شما مسئول وضعیت خود هستید و تنها شما می توانید تغییر ایجاد کنید. شما می‌خواهید زندگی‌تان مثبت‌تر باشد، سپس گام‌های مناسب را بردارید و خود را از هر چیزی که به شما آسیب روزانه وارد می‌کند (چه در داخل یا خارج) جدا کنید. اگر احساس بدی دارید پس فقط خودتان مسئول این احساس هستید. زندگی‌تان، ذهنتان، انتخاب‌هایتان، احساساتتان، افکارتان، واقعیت‌تان، آگاهی‌تان و مهم‌تر از همه رنج‌هایتان که اجازه می‌دهید بر خودتان مسلط شوند. هیچ کس در کیفیت زندگی خود مقصر نیست.

2: به خوشبختی خود در زندگی شک دارید

برخی از افراد اغلب احساس می کنند که بدشانسی آنها را دنبال می کند. در این زمینه، خود شما متقاعد شده اید که همیشه اتفاق بدی برای شما می افتد، یا بهتر است بگوییم که کائنات به این معنا با شما مهربان نخواهد بود. برخی از مردم حتی پا را فراتر می گذارند و به خود می گویند که لیاقت شاد بودن را ندارند، بدشانسی یک همراه همیشگی در زندگی آنها خواهد بود. با این حال، در نهایت، این باور یک مغالطه عظیم است که توسط ذهن خودخواهانه/کم ارتعاش/سه بعدی ما ایجاد شده است. در اینجا نیز ابتدا باید مجدداً متذکر شد که شخص مسئول جان خود است. به دلیل هوشیاری و افکار ناشی از آن، می‌توانیم با اراده عمل کنیم و برای خودمان انتخاب کنیم که زندگی‌مان در چه مسیری قرار گیرد. علاوه بر این، ما خودمان مسئول جذب خوش شانسی یا بدشانسی هستیم که خودمان از نظر ذهنی با آن طنین انداز می‌شویم. در این مرحله باید گفت که هر فکری با فرکانس مربوطه می لرزد. این فرکانس فرکانس هایی با شدت و ساختار یکسان را جذب می کند (قانون تشدید). به عنوان مثال، اگر به سناریویی فکر می کنید که از درون شما را عصبانی می کند، هر چه بیشتر به آن فکر کنید، عصبانی تر خواهید شد. این پدیده به دلیل قانون رزونانس است که به سادگی می گوید انرژی همیشه انرژی با همان شدت را جذب می کند. فرکانس ها همیشه حالت هایی را جذب می کنند که در یک فرکانس نوسان دارند. علاوه بر این، این فرکانس در شدت افزایش می یابد.

انرژی همیشه انرژی را جذب می کند که با فرکانس مشابه ارتعاش می کند..!!

شما عصبانی هستید، به آن فکر کنید و فقط عصبانی تر خواهید شد. به عنوان مثال، اگر حسادت می کنید، به آن فکر کنید، آن وقت این حسادت فقط تشدید می شود. یک سیگاری که در حال بیحالی است تنها هر چه بیشتر در مورد آن فکر کند میل او به سیگار را افزایش می دهد. در نهایت، فرد همیشه آن را به زندگی خود می کشاند که از نظر ذهنی با آن طنین انداز می شود.

آنچه را که از نظر ذهنی با آن طنین انداز می کنید به زندگی خود می کشانید..!!

اگر متقاعد شده اید که بدشانسی به دنبال شما خواهد آمد و فقط اتفاقات بد در زندگی برای شما رخ می دهد، این اتفاق خواهد افتاد. نه به این دلیل که زندگی چیز بدی را برای شما می خواهد، بلکه به این دلیل که شما از نظر ذهنی با احساس "بدشانسی" طنین انداز می شوید. به همین دلیل، شما فقط افکار منفی بیشتری را به زندگی خود جذب خواهید کرد. در عین حال از این منظر منفی به زندگی یا هر اتفاقی که برای شما می افتد نگاه خواهید کرد. تنها راه تغییر این است که طرز فکر خود را تغییر دهید، به جای کمبود، با فراوانی طنین انداز شوید.

3: این باور که شما بالاتر از زندگی دیگران هستید

برای نسل‌های بی‌شماری افرادی در سیاره ما وجود داشته‌اند که زندگی و رفاه خود را بالاتر از زندگی دیگران قرار داده‌اند. این اعتقاد درونی با جنون مرز دارد. ممکن است خودتان را بهتر از این ببینید، زندگی دیگران را قضاوت کنید و آنها را محکوم کنید. متأسفانه این پدیده هنوز در جامعه امروز ما بسیار وجود دارد. در این راستا، بسیاری از مردم افراد ضعیف‌تر اجتماعی یا عمدتاً از نظر مالی ضعیف‌تر را کنار می‌گذارند. در اینجا می توانید افراد بیکاری را که مزایای بیکاری دریافت می کنند را به عنوان مثال در نظر بگیرید. در این زمینه، بسیاری از مردم انگشت اتهام را به سمت آنها می گیرند و می گویند این افراد فقط انگل های اجتماعی، ماوراء بشری، بدبختی هستند که با کار ما تامین مالی می شوند. شما انگشت خود را به سمت این افراد نشانه می گیرید و در آن لحظه خود را بالاتر از زندگی آنها یا زندگی شخص دیگری قرار می دهید بدون اینکه خودتان متوجه شوید. در نهایت، این یک طرد داخلی پذیرفته شده از افرادی که متفاوت زندگی می کنند ایجاد می کند. دقیقاً به همین ترتیب در صحنه معنوی خیلی در معرض تمسخر قرار می گیرد. به محض اینکه چیزی با جهان بینی فرد مطابقت نداشته باشد یا حتی برای خودش خیلی انتزاعی به نظر برسد، بدنه فکری مربوطه را قضاوت می کند، آن را مسخره می کند، شخص مورد نظر را بدنام می کند و خود را چیزی بهتر از کسی می بیند که ظاهراً اطلاعات بیشتری درباره آن دارد. زندگی و به حق معرفی خود به عنوان چیزی بهتر. به نظر من این یکی از بزرگترین مشکلات دنیاست. قضاوت در مورد افکار دیگران. از طریق شایعات و قضاوت، ما ناعادلانه خود را بالاتر از زندگی دیگری قرار می دهیم و آن شخص را به خاطر وجود به حاشیه می بریم. با این حال، در پایان روز، هیچ کس در جهان حق ندارد کورکورانه درباره زندگی / دنیای افکار یک انسان دیگر قضاوت کند.

هیچکس در دنیا حق ندارد جان خود را بالاتر از جان موجود دیگری بگذارد..!!

شما حق ندارید خودتان را چیزی بهتر از قرار دادن زندگی خود بر زندگی دیگران بدانید. تا چه حد شما منحصر به فردتر، بهتر، فردی تر، برجسته تر از دیگران هستید؟ چنین تفکری تفکر نفس خالص است و در نهایت فقط توانایی های ذهنی ما را محدود می کند. افکاری که به مرور زمان به دلیل فرکانس های پایین حالت هوشیاری فرد را کسل کننده می کند. در نهایت، اما همه ما انسان هایی هستیم که استعدادها و توانایی های بسیار خاصی داریم. ما باید با دیگران دقیقاً همانطور رفتار کنیم که دوست داریم با خودمان رفتار کنند. جدای از آن، فقط یک جامعه ناعادلانه یا یک مجموعه فکری به وجود می آید که به نوبه خود باعث آسیب به افراد دیگر می شود. به عنوان مثال، اگر ما مدام انگشت خود را به سمت افراد دیگر بگیریم و آنها را بدنام کنیم، اگر به جای احترام گذاشتن به دیگران به خاطر عبارات فردی آنها لبخند بزنیم، چگونه قرار است جهانی صلح آمیز و عادلانه به وجود بیاید.

ما یک خانواده بزرگ هستیم، همه مردم، برادر و خواهر..!!

بالاخره همه ما انسان هستیم و نماینده یک خانواده بزرگ در این کره خاکی هستیم و دقیقاً باید به خودمان اینگونه نگاه کنیم. برادر و خواهر. افرادی که به جای قضاوت کردن یکدیگر به یکدیگر احترام می گذارند و برای یکدیگر ارزش قائل هستند. از این نظر، هر انسانی عالمی جذاب است و باید به آن نگاه کرد. هیچ راهی برای صلح وجود ندارد، زیرا صلح راه است. به همین ترتیب، هیچ راهی برای عشق ورزیدن وجود ندارد، زیرا عشق راه است. اگر دوباره به این موضوع توجه کنیم و به زندگی دیگران احترام بگذاریم، پیشرفت اجتماعی فوق العاده ای خواهیم داشت. هیچ پیشرفت فنی را نمی توان با پیشرفت معنوی و اخلاقی مقایسه کرد. عمل کردن از صمیم قلب، احترام گذاشتن به دیگران، مثبت اندیشی در مورد زندگی دیگران، همدلی، پیشرفت واقعی است. از این نظر سالم، شاد باشید و یک زندگی هماهنگ داشته باشید.