زندگی پس از مرگ برای برخی افراد غیرقابل تصور است. فرض بر این است که زندگی دیگری وجود ندارد و با وقوع مرگ وجود خود به طور کامل از بین می رود. سپس فرد وارد یک به اصطلاح «هیچ» می شود، «مکانی» که در آن هیچ چیز وجود ندارد و وجودش کاملاً معنا را از دست می دهد. با این حال، در نهایت، این یک مغالطه است، یک توهم، ناشی از ذهن خودخواهانه خودمان، که ما را در دام بازی دوگانگی نگه می‌دارد، یا بهتر است بگوییم، اجازه می‌دهیم در بازی دوگانگی گرفتار شویم. جهان بینی امروزی تحریف شده است، وضعیت هوشیاری جمعی تار شده است و ما از آگاهی از سؤالات اساسی محروم هستیم. حداقل برای مدت طولانی اینطور بود. اکنون افراد بیشتری متوجه می شوند که معمای ظاهری مرگ چیست و در حال انجام اکتشافات پیشگامانه در این زمینه هستند.
یک تغییر کیهانی
دلیل این رشد ناگهانی بیشتر روح انسان بر اساس یک تعامل کیهانی منحصر به فرد است که هر 26.000 سال وضعیت آگاهی جمعی را به شدت افزایش می دهد. از طریق این گسترش قوی جمعی آگاهی، که اغلب از آن به عنوان دستیابی به یک حالت آگاهی 5 بعدی نیز یاد می شود، وضعیت سیاره به شدت بهبود می یابد، مردم دوباره یکدیگر را خواهند یافت و دیدگاه های جهان مادی گرا کنار گذاشته می شوند. انسان راه بازگشت به طبیعت را پیدا می کند، عمیقاً با آگاهی خود درگیر می شود، منشأ خود را دوباره مطالعه می کند و از این طریق به خودشناسی مهمی در مورد سؤالات بزرگ زندگی می رسد. در این زمینه، این توسعه واقعاً از 21 دسامبر 2012 آغاز شد. از آن زمان، بشریت یک بیداری معنوی عظیم را تجربه کرده است، فرآیندی که باید تا سال 2025 به طور کامل تکمیل شود، یا از آن زمان به بعد باید عصر طلایی فرا برسد، عصری که در آن صلح جهانی حاکم خواهد شد. در این عصر دیگر سرکوب وضعیت آگاهی جمعی وجود نخواهد داشت. انرژی رایگان برای همه در دسترس خواهد بود و سیاره ما از هرج و مرج که قبلاً عمدا ایجاد شده بود، بهبود خواهد یافت. آنگاه مردم دوباره خواهند فهمید که ذاتا موجوداتی جاودانه و روحانی هستند. به این شکل دیده می شود، نه مرگ وجود دارد، نه هیچ، جایی که شما دیگر وجود نداشته باشید، برعکس، هیچ چیز وجود ندارد.
بدن یک فرد ممکن است پوسیده شود، اما ساختارهای ناملموس آن برای همیشه وجود دارند. روحش هرگز محو نمی شود..!!
وقتی می میرید، البته، پوسته فیزیکی خود را از دست می دهید، اما روح شما، روح شما، به وجود خود ادامه می دهد. در نهایت مرگ وجود ندارد، بلکه ورود به زندگی پس از مرگ است. (این جهان / فراتر از -، به یک قانون جهانی باز می گردد: اصل قطبیت و جنسیت). این ورودی با یک تغییر عظیم در فرکانس همراه است. از طریق جدایی ذهنی/ذهنی بدن، فرد تغییر شدیدی را در زندگی تجربه می کند که به نوبه خود منجر به تنظیم فرکانس ارتعاش ما می شود. بنابراین ما نمی میریم، بلکه فقط ورود به دنیایی دیگر را تجربه می کنیم، دنیایی آشنا که به خاطر خودمان در آن زندگی می کنیم چرخه تناسخ قبلا چندین بار متوقف شده اند. سپس ما پس از یک "دوره زمانی" معین دوباره متولد می شویم و بازی دوگانگی را دوباره تجربه می کنیم. این چرخه تا زمانی که از این چرخه عبور نکنید حفظ می شود تسلط بر تجسم خود، می تواند تمام شود.
