همه مردم امروز به خدا یا وجود الهی اعتقاد ندارند، قدرتی ظاهراً ناشناخته که از پنهان وجود دارد و مسئول زندگی ماست. به همین ترتیب، افراد زیادی هستند که به خدا ایمان دارند، اما از او جدا هستند. به درگاه خدا دعا می کنی، به وجود او یقین پیدا می کنی، اما هنوز احساس می کنی از او تنها مانده ای، احساس جدایی الهی را تجربه می کنی. این احساس دلیلی دارد و می توان آن را در ذهن خودخواهانه ما جستجو کرد. به دلیل این ذهن، ما به صورت روزانه دنیایی دوگانه را تجربه می کنیم، احساس جدایی را تجربه می کنیم و اغلب به الگوهای مادی و سه بعدی فکر می کنیم.

احساس جدایی تفکر و عمل سه بعدی

اشپیگل ذهن خودخواه در این زمینه ذهن 3 بعدی با انرژی متراکم/ارتعاش کم است. بنابراین این جنبه از یک فرد مسئول تولید چگالی انرژی یا کاهش فرکانس ارتعاش خود است. واقعیت کامل یک فرد در نهایت یک حالت انرژی خالص است که به نوبه خود در یک فرکانس متناظر ارتعاش می کند. این شامل کل وجود (بدن، کلمات، افکار، اعمال، آگاهی) می شود. افکار منفی فرکانس ارتعاش ما را کاهش می دهند و می توانند با چگالی انرژی برابر شوند. افکار مثبت به نوبه خود فرکانس ارتعاش خود را افزایش می دهند و می توانند با نور پرانرژی برابر شوند. بنابراین هر بار که فرکانس ارتعاش فرد کاهش می یابد، زمانی که فرد غمگین، حریص، حسود، خودخواه، عصبانی، رنج می کشد و غیره است، آن عمل به دلیل مشروعیت بخشی ناخودآگاه ذهن خودخواه در روح اوست. دقیقاً به همین ترتیب، تفکر سه بعدی و مادی نیز مدیون این ذهن است. برای مثال، اگر سعی می‌کنید خدا را تصور کنید، اما در الگوهای فکری مادی گیر کرده‌اید، نمی‌توانید فراتر از افق را ببینید و به همین دلیل در تخیلات خود یا بهتر بگوییم در دانش خود گیر کرده‌اید، اولین چیز این است که 3 مورد را زندگی کنید. -بعدی به دلیل درک و ثانیاً عدم ارتباط با ذهن ذهنی. ذهن روانی به نوبه خود جنبه 5 بعدی، شهودی و حساس هر انسان است و همچنین نمایانگر جنبه دلسوز، دلسوز و دوست داشتنی ما است. دانش پیرامون جهان غیر مادی فرد دیگر منحصراً در الگوهای سه بعدی فکر نمی کند، اما به لطف افزایش ارتباط با ذهن ذهنی، می توان ناگهان چیزهایی را تصور کرد، درک کرد و احساس کرد که قبلا غیرقابل تصور به نظر می رسید. در مورد خدا، برای مثال، شخص می‌فهمد که او یک شخص/موجودی مادی نیست که در پشت یا بالای جهان ما وجود داشته باشد و مراقب ما باشد، بلکه خدا آگاهی پیچیده‌ای است که خود را فردی کرده و تجربه می‌کند.

شعور، برترین مقام در هستی...!!

آگاهی که به سختی قابل درک است، که در همه حالات مادی و غیر مادی بیان می شود و در عین حال نمایانگر عالی ترین مقام هستی است. آگاهی غول پیکری که در اعماق درونش منحصراً از یک حالت پرانرژی تشکیل شده است که به نوبه خود در فرکانس خاصی ارتعاش می کند. از آنجایی که کل زندگی یک انسان در نهایت فقط یک فرافکنی ذهنی از آگاهی اوست، هر انسانی نمایانگر تصویری از خود خداست.بنابراین خداوند هرگز ما را ترک نمی کند، هیچ جدایی از او وجود ندارد، زیرا او دائما حضور دارد و خود را از طریق بیان می کند. وجود ما به شکل همه حالات مادی ما را احاطه کرده و هرگز نمی تواند آن را ترک کند. همه چیز خداست و خدا همه چیز است. وقتی دوباره آن را درک کردید/احساس کردید و آگاه شدید که خدا همیشه حضور دارد، حتی اینکه خدا را به عنوان بیانی از خودتان نشان می دهید، دیگر در این زمینه احساس نمی کنید که او را رها کرده اید. احساس جدایی از بین می رود و ارتباط با حوزه های بالاتر به شما عطا می شود.

خداوند مسئول رنج ما نیست

اگر به کل ساختار اینگونه نگاه کنید، متوجه می شوید که خداوند به این معنا مسئول رنج سیاره ما نیست. اغلب ما خدا را به خاطر شرایط نابسامان سیاره ای سرزنش می کنیم. نمی توان درک کرد که چرا این همه رنج در سیاره ما وجود دارد، چرا کودکان باید بمیرند، چرا گرسنگی وجود دارد و چرا جهان تحت تأثیر جنگ ها قرار گرفته است. در چنین لحظاتی انسان اغلب تعجب می کند که چگونه یک خدا فقط می تواند چنین چیزی را مجاز کند. اما خدا مستقیماً با آن کاری ندارد، این شرایط بسیار بیشتر به دلیل افرادی است که هرج و مرج را در روحیه خود مشروعیت می بخشند. اگر کسی برود و انسان دیگری را بکشد، در آن لحظه تقصیر متوجه خدا نیست، بلکه تقصیر آن شخص است که این عمل را انجام داده است. به همین دلیل است که هیچ چیز تصادفی روی سیاره ما اتفاق نمی افتد. هر کاری دلیلی دارد، هر کار بد، هر رنج و مهمتر از همه هر جنگی آگاهانه توسط مردم آغاز و ایجاد شده است. به همین دلیل، فقط ما انسان ها قادر به تغییر این شرایط هستیم، فقط خود بشریت قادر است شرایط سیاره ای جنگی را تغییر دهد. بهترین و مؤثرترین راه برای دستیابی مجدد به این هدف، بازیابی ارتباط با ذهن معنوی است. اگر بتوانید دوباره این کار را انجام دهید و اجازه دهید آرامش درونی بازگردد، اگر دوباره زندگی در هماهنگی را شروع کنید، آنگاه یک محیط آرام را به روش خودآموزش ایجاد می کنید.

هر انسانی مهم است تا بتواند صلح جهانی را تحقق بخشد...!!

در این زمینه باید گفت که افکار و احساسات خود فرد همیشه به حالت آگاهی جمعی می رسد، آن را تغییر می دهد. بنابراین هر انسانی مورد تقاضا است و هر انسانی برای تحقق یک شرایط سیاره ای صلح آمیز مهم است. همانطور که دالایی لاما زمانی گفت: هیچ راهی برای صلح وجود ندارد، زیرا صلح راه است. از این نظر سالم، شاد باشید و یک زندگی هماهنگ داشته باشید.