برای هزاران سال، روح در ادیان، فرهنگ ها و زبان های بی شماری در سراسر جهان ذکر شده است. هر انسانی دارای روح یا ذهن شهودی است، اما افراد بسیار کمی از این ابزار الهی آگاه هستند و به همین دلیل معمولاً بیشتر از اصول فروتر ذهن خودگرا و به ندرت از این جنبه الهی آفرینش عمل می کنند. ارتباط با روح یک عامل تعیین کننده است برای رسیدن به تعادل روانی اما روح دقیقا چیست و چگونه می توان دوباره از آن آگاه شد؟

روح اصل الهی را در همه ما مجسم می کند!

روح همان جنبه شهودی و ارتعاشی بالا در درون همه ماست که به طور روزانه به ما نشاط، خرد و مهربانی می دهد. همه چیز در کیهان از انرژی نوسانی تشکیل شده است، چه کهکشان و چه باکتری، در اعماق هر دو ساختار فقط ذرات پرانرژی وجود دارد که همه آنها به دلیل غلبه فضا-زمان به یکدیگر متصل هستند (این ذرات پرانرژی به قدری بالا می ارتعاند، آنقدر سریع حرکت می کنند که فضا-زمان بر آنها تأثیری ندارد). هرچه این ذرات بار مثبت بیشتری داشته باشند، ارتعاش بیشتری دارند و بارهای منفی برعکس است. ساختار ظریف و پرانرژی یک فرد تا حد زیادی بدبین یا منفی اندیش و کنشگر بر این اساس کم ارتعاش می کند. روح یک جنبه ارتعاشی بسیار بالا در درون ما است و بنابراین فقط ارزش های الهی/مثبت (صداقت، مهربانی، عشق بی قید و شرط، ایثار، رحمت و غیره) را در خود دارد.

برای مثال، افرادی که کاملاً با این ارزش‌ها هویت می‌یابند و عمدتاً بر اساس این اصول عمل می‌کنند، همیشه از ذهن شهودی، از روح عمل می‌کنند. اصولاً هرکسی در مقطعی از زندگی خود خارج از جنبه ذهنی عمل می کند. به عنوان مثال، اگر از کسی راهنمایی بخواهند، این شخص هرگز واکنشی تحقیرآمیز، قضاوت‌آمیز یا خودخواهانه نشان نمی‌دهد، برعکس، فرد دوستانه، کمک‌کننده است و جنبه روحی و مهربانی خود را نشان می‌دهد. انسان ها به محبت سایر همنوعان نیاز دارند، زیرا ما نیروی حیات خود را از این منبع انرژی می گیریم که همیشه وجود داشته است.

فقط ذهن خودخواه تضمین می کند که ما به طور ناخودآگاه روح خود را در موقعیت های خاص پنهان می کنیم، به عنوان مثال وقتی کسی کورکورانه زندگی شخص دیگری را قضاوت می کند. ذهن شهودی نیز به دلیل ارتعاش طبیعی پرانرژی بسیار بالا، با ابعاد ظریف کاملاً با کل مرتبط است. به همین دلیل، ما نیز به طور مداوم در زندگی انگیزه ها یا به عبارتی دانش شهودی دریافت می کنیم. اما ذهن ما اغلب ما را به شک می اندازد و به همین دلیل است که بسیاری از افراد به موهبت شهودی خود پی نمی برند.

ذهن شهودی خود را در بسیاری از موقعیت های زندگی احساس می کند.

این در بسیاری از موقعیت های زندگی قابل توجه است، من یک مثال ساده می زنم. تصور کنید با یک خانم خوب یا یک پسر خوب قرار ملاقات گذاشته اید و بعد به طور عجیبی برای طرف مقابلتان نامه می نویسید یا جلسه بعدی را به دلیل بی منطقی لغو می کنید. اگر طرف مقابل به شما علاقه ای نداشته باشد، شما آن را احساس خواهید کرد، شهودتان به شما اجازه می دهد آن را احساس کنید/ بدانید.

اما اغلب ما به این احساس اعتماد نداریم و اجازه می دهیم ذهنمان کورمان کند. شما عاشق هستید، احساس می کنید چیزی اشتباه است، اما نمی توانید به این احساس پاسخ دهید، زیرا خودتان نمی خواهید چنین موقعیتی را بپذیرید. شما به خودتان اجازه می دهید که توسط ذهن فراعلتی خود هدایت شوید و بیشتر و بیشتر وارد احساسات یا این موقعیت شوید تا اینکه در پایان روز همه چیز به سختی خراب می شود. مثال دیگر تأثیرگذاری بر قدرت فکر شما است. شما به هر چیزی که وجود دارد متصل هستید و به همین دلیل بر واقعیت های همه مردم تأثیر می گذارید. هر چه شخص بیشتر از خود آگاه شود، قدرت فکری خود قوی تر می شود. به عنوان مثال، اگر من شدیداً در مورد قانون تشدید فکر می کنم و یکی از دوستانم می آید و به من می گوید که در مورد قانون تشدید شنیده است، یا به طور فزاینده ای با افرادی به روش های دیگر مواجه می شوم که با آن برخورد کرده اند. پس از مدت کوتاهی، ذهن من به من می گفت که این تصادفی بوده است (البته تصادفی وجود ندارد، فقط اعمال آگاهانه و حقایق ناشناخته است).

اما شهودم سپس به من می‌گوید که تا حدودی مسئول دوستم یا افراد مرتبط با آن بودم. من از طریق رشته فکری خود بر رشته افکار دیگران تأثیر گذاشته ام و به لطف استعداد شهودی خود می دانم که چنین است. و از آنجایی که من به شدت به آن اعتقاد دارم و 100٪ به آن اطمینان دارم، این احساس به عنوان حقیقت در واقعیت من ظاهر می شود. درک این اصل شهودی و اعتماد به احساسات و توجه به شما قدرت و اعتماد به نفس باورنکردنی می دهد. یک مثال کوچک دیگر، من در حال تماشای فیلمی با برادرم هستم، ناگهان متوجه بازیگری می شوم که نامناسب است (مثلاً به این دلیل که در آن لحظه بد بازی کرده است)، وقتی احساسم به من می گوید که برادرم هم آن را 100% دوست دارد ثبت شده است. ، پس می دانم که اینطور است. اگر در این مورد از او بپرسم، فوراً آن را تأیید می کند، به همین دلیل کورکورانه با برادرم کنار می آیم. تقریباً در هر موقعیتی، ما همیشه می دانیم طرف مقابل چه احساسی دارد یا چه فکری می کند.

برعکس ذهن خودخواه

روح تقریباً مخالف ذهن خودخواه است. از طریق ذهن خودگرا، ما اغلب خود را در موقعیت‌های زیادی محدود می‌کنیم، زیرا احساسات خود را انکار می‌کنیم و فقط بر اساس الگوهای رفتاری پست عمل می‌کنیم. این اصل پایه کنجکاوی بی‌طرفانه ما را از بین می‌برد و به ما اجازه می‌دهد کورکورانه در زندگی سرگردان باشیم. کسی که تا حد زیادی با این ذهن محدود کننده همذات پنداری می کند، مثلاً به این متن یا سخنان من لبخند می زند و نمی تواند بر این اساس درباره آنچه گفته شده قضاوت کند. در عوض، سخنان نوشته شده من محکوم و مورد انتقاد قرار می گیرد. با انجام این کار، باید ذهن قضاوتی خود را رها کرد، زیرا هر انسانی، هر موجود زنده فردی منحصر به فرد است و هیچ انسانی حق ندارد در مورد زندگی انسان دیگری قضاوت کند. همه ما ذهن، روح، بدن، آرزوها و رویاها داریم و همه از همان ذرات پر انرژی خلقت تشکیل شده‌ایم.

این جنبه همه ما را یکسان می کند (البته منظورم این نیست که همه ما یکسان فکر می کنیم، احساس می کنیم، عمل می کنیم و غیره) و به همین دلیل این وظیفه ماست که همیشه با مردم و حیوانات با عشق، احترام و احترام رفتار کنیم. توجه. فرقی نمی کند که یک فرد چه رنگ پوستی داشته باشد، چه منشأ دارد، چه ترجیحات جنسی، خواسته ها و رویاهایی دارد، مهم این است که تک تک افراد در فردیت خود دوست داشته شوند و مورد احترام باشند. با در نظر گرفتن این موضوع، سالم بمانید، راضی باشید و زندگی خود را در نور و هماهنگی زندگی کنید.