همه در چرخه تناسخ هستند. این چرخه تولد دوباره در این زمینه مسئول این واقعیت است که ما انسان ها چندین زندگی را تجربه می کنیم. حتی ممکن است این اتفاق بیفتد که برخی افراد بیشمار و حتی صدها زندگی متفاوت داشته اند. هرچه بیشتر در این زمینه دوباره متولد شده باشد، مال خودش بالاتر است سن تجسمالبته برعکس، سن تجسم پایین نیز وجود دارد که به نوبه خود پدیده روح پیر و جوان را توضیح می دهد. خب، در نهایت این فرآیند تناسخ در خدمت رشد ذهنی و معنوی خودمان است. از زندگی به زندگی ما دائماً در حال تکامل هستیم، الگوهای کارمایی را حل می کنیم، دیدگاه های اخلاقی جدیدی به دست می آوریم، به سطح بالاتری از آگاهی می رسیم و تلاش می کنیم، چه آگاهانه یا ناخودآگاه، بر چرخه تناسخ (بازی دوگانه زندگی) غلبه کنیم.
تناسخ روح خود
برای روشن شدن یک چیز، چیزی به نام مرگ وجود ندارد. همانطور که بارها در مقالات مختلف ذکر شده است، مرگ اساساً فقط یک تغییر فرکانس است که در آن روح ما با تمام تجربیات انباشته شده از همه تجسم ها به سطح جدیدی از وجود می رسد. در اینجا ما همچنین دوست داریم در مورد به اصطلاح زندگی پس از مرگ صحبت کنیم (قانون قطبیت، جدا از زمین اصلی ما همیشه دو قطب، 2 مخالف وجود دارد - دنیا/آخرت). اما زندگی پس از مرگ ربطی به آنچه کلیسا برای ما تبلیغ می کند ندارد. این بهشتی نیست که در آن وارد شود و برای همیشه بماند، جایی که جدا از جهنم فرضی وجود داشته باشد و پذیرای همه ارواح پاک شده باشد. زندگی پس از مرگ بسیار بیشتر در تضاد با جهان مادی ما است، دنیایی غیر مادی/لطیف/معنوی، که به نوبه خود از سطوح مختلفی تشکیل شده است. در این رابطه، سطوح پایین و بالایی وجود دارد که زندگی پس از مرگ را تشکیل می دهد (اغلب در مورد تعداد سطوح حدس و گمان وجود دارد؛ برخی به 7 سطح و برخی دیگر از 13 سطح متقاعد شده اند). با این حال، به محض مرگ، روح او در یکی از این سطوح ادغام می شود. ادغام به رشد اخلاقی و روانی شما بستگی دارد.
فرکانس ارتعاش خودت یا سطح رشد روح خودت برای زندگی بیشتر تعیین کننده است..!!
افرادی که بسیار خونسرد هستند، به سختی ارتباطی با روح خود دارند، و حتی ممکن است اطلاعات کمی در مورد منشأ خود داشته باشند، از لحاظ انرژی در سطح پایین تری طبقه بندی می شوند. افرادی که به نوبه خود دارای دیدگاه های اخلاقی بالا و هویت قوی با روح خود هستند در سطوح بالاتر ادغام می شوند.
اثرات مرگبار خودکشی
هنگامی که "مرگ" رخ می دهد، فرکانس ارتعاش شما با یک سطح مربوطه طنین انداز می شود، شما جذب این سطح می شوید. هر چه سطحی که فرد در آن ادغام شده کمتر باشد، احتمال تولد مجدد از این نظر بیشتر است. این امر رشد سریعتر ذهنی و معنوی را تضمین می کند. روحی که تقریباً هیچ تجربه تجسمی ندارد، این شانس را پیدا می کند که سریعتر بالغ شود. در طول این مدت شما خودتان را ایجاد/بازبینی می کنید طرح روح (طرحی که در آن تمام تجربیات تجسم در حال حاضر و تجربیات آینده یکپارچه شده است). پس از مدتی معین، شما دوباره به بدن جدیدی تناسخ می کنید (پس از تولد، به بدن تازه متولد شده روح داده می شود) و بازی زندگی دوباره آغاز می شود. اما اگر خودکشی کنید واقعا چه اتفاقی می افتد؟ آیا همه چیز دقیقاً به همین صورت اتفاق می افتد یا انحرافات خاصی رخ می دهد؟ خب، در نهایت به نظر می رسد که خودکشی فرد را به شدت در چرخه تناسخ عقب می اندازد. اثرات حتی بسیار زیاد است. اساساً، خودکشی حداقل رشد معنوی خود را مسدود می کند. به محض اینکه با اراده آزاد خود تصمیم می گیرید که جان خود را بگیرید و در واقع این کار را انجام دهید، دوباره فرآیند تناسخ را طی می کنید، اما در ابتدا در سطح انرژی مربوطه باقی می مانید (در فرکانس مربوطه می مانید). یکی در یک سطح بسیار پایین گنجانده شده است و برای مدت طولانی در آنجا باقی می ماند. بنابراین شما در نهایت خود را در فرآیند تناسخ به عقب انداخته اید و یک آلودگی پر انرژی را در درون خود حمل می کنید. در زندگی بعدی، معمولاً بیماری های ثانویه در نتیجه این بالاست کارمایی به وجود می آیند که هنوز باید برطرف شود.
ما به طور خودکار مشکلات روحی و روانی را که نمی توانیم یا نمی توانیم در این زندگی بر آنها غلبه کنیم، با خود به زندگی بعدی می بریم. همه چیز ادامه می یابد تا زمانی که ما این درهم تنیدگی های کارمایی را بشناسیم و حل کنیم..!!
در این زمینه، مشکلات روانی حل نشده همیشه به زندگی بعدی منتقل می شود؛ از این نظر، خودکشی را می توان به یک درگیری درونی بسیار قوی ردیابی کرد (کسی که مثلاً یاد نگرفته است به زندگی دیگران احترام بگذارد. این توشه، این منظره با همه آنها احتمالاً آن را با خود به زندگی بعدی می برد). در زندگی بعدی فرد تمایل بسیار بیشتری به خودکشی خواهد داشت و مشکلات روانی بسیار سریعتر ایجاد می شود. اما همه اینها فقط برای مقابله با مشکلات خود ما مفید است. در زندگی مهم است که زخم های ذهنی خود را بشناسید و از بین ببرید، تنها در این صورت می توان افزایش دائمی فرکانس ارتعاش خود را تضمین کرد. به همین دلیل، نباید زودتر از موعد خودکشی کنید، بلکه باید همیشه تلاش کنید تا به راه خود ادامه دهید، مهم نیست که شرایط فعلی چقدر سخت به نظر می رسد.
فازهای پایین همیشه با مراحل بالا دنبال می شوند، به همین دلیل مهم است که پشتکار داشته باشید، مهم نیست که شرایط شما چقدر جدی است. بعد از چند سال از خودت بخاطر پشتکارت تشکر خواهی کرد..!!
در این راستا، هر فردی بارها و بارها مراحل پایینی را پشت سر می گذارد، اما پس از مدتی مرحله بالا نیز وجود دارد، پدیده ای اجتناب ناپذیر. به همین دلیل مهم است که پشتکار داشته باشید. اگر خود را از چنین فکری باز دارید و به مبارزه ادامه دهید، اگر تسلیم نشوید و تمام تلاش خود را برای ادامه دادن انجام دهید، در پایان روز همیشه پاداش خواهید گرفت، در این شکی نیست. از این نظر سالم، شاد باشید و یک زندگی هماهنگ داشته باشید.
من نمی فهمم چرا خودکشی رد می شود...اگر فرد در حال حاضر مراحل تناسخ را طی می کند و خود شما می نویسید که باید بعد از خودکشی دوباره کارهای خود را انجام دهید و اکنون اشتباهات اعمال خود را در با نگاهی به گذشته، از نظر من خودکشی بهترین کاری است که می توانی برای مواجه شدن با همان مشکلات انجام دهی و سپس راهی را که در این زندگی اشتباه رفتی انتخاب کنی... به سادگی با شناخت وقایع این زندگی... و وقتی به گذشته نگاه می کنم. این زندگی و انتخاب‌هایی که می‌توانستم در همان ابتدا از آنها اجتناب کنم، اگر احساسات و شهودم را دنبال می‌کردم و به سادگی آرزوهایم را دنبال می‌کردم، از همان ابتدا از مسیر رنج در امان می‌شدم... صرفاً از طریق تحقق، از طریق اعتماد به نفس، آگاهی از خواسته ها و نیازهای خودم به دنبال دارد...چرا مرگ باید چیز دیگری باشد؟!...چرا از مرگ هم آگاهانه استفاده نکنم، در حالی که از زندگی جدایی ناپذیر است...منظورم هرکسی است که ساخته است. هر اشتباهی در طرح اشتباهی که وجود دارد، مجبور می شود که آن چیز را به خطای ساخته شده برگرداند و خطا را برطرف کند و سپس دوباره به ساختن ادامه دهد تا همانطور که می خواهید کار کند ... و شما خودتان بنویسید و زیر آن خط بکشید که دقیقاً همین است. با خودکشی اتفاق می افتد...فقط به آن نمره منفی داده شده است.
و خودت می نویسی، بعد از پایین، بالا می آید... بله، اما اگر بدانی که بعد از این بالا، پایین می آید... پس پایین به بالا وابسته است... و حالا که پایین به آن فشار می آید. دور، می شود گرچه بالا می تواند بالاتر باشد، اما به همان نسبت پایین... و بنابراین هر بالا در همان زمان پایین است... رنج... و بنابراین، گرفتن بالا دلیلی برای فشار دادن نیست. هر چه پایین تر به افراط، فقط برای اینکه بعداً عمیق تر در رنج بیفتید... چگونه می خواهید در وسط راه بروید در حالی که یک پایین عمیق تر به معنای بالاترین بالاتر است که به نوبه خود به پایینی عمیق تر منجر می شود ... و غیره ... آیا این پایان این راه رنج زوال پستی و بلندی نیست... تا این بالا و پایین صاف شود تا به وسط برسد.
و مسیر آگاهانه به سوی مرگ... خودکشی، به اصطلاح، این فرصت را به فرد می دهد تا مرگ را آگاهانه تجربه کند و در مسیر آینده تصمیم بگیرد.
حداقل این تجربه من در زندگی است، دوست داشتم کارها را به گونه ای دیگر انجام دهم... آگاهانه در مسیر دیگری تصمیم بگیرم، که در نگاه به گذشته بهترین راه را دیدی و اکنون نیز تشخیص دادی... چرا باید تصمیم آگاهانه وجود داشته باشد وقتی تو میمیری فرق میکنی؟!...نمیتونم تصور کنم...خودکشی به نظرم خیلی سودمنده تا مسیر اشتباه رو به طور نامحدود نروم،بلکه فرصتی دوباره برای تصحیح اشتباهات در اسرع وقت پیدا کنم و دوباره با موقعیت روبرو شوید و مسیر درستی را که خودتان تشخیص داده اید در پیش بگیرید.
بالاخره هر راه زندگی خودش یک خودکشی است...چون ناگزیر به مرگ می انجامد...هر طور زندگی کنی تو را می کشد.
و با این حال عیسی نشان داد که دارد جانش را می دهد... او می دانست که قرار است بمیرد... اما نمی توانست این راه را برای ماندن در مسیر حقیقت طی کند.
و شما بهشت و جهنم را یکسان می گیرید، گرچه فرکانس پایین و فرکانس بالا فقط استعاره از این چیزهاست...معادل فرکانس بالا با بهشت بدیهی است...و اگر فرکانس بالا را هدف قرار دهید، مثل این است که ملکوت آسمانی ستوده است