آنچه به عنوان چهار قانون بومیان آمریکا برای معنویت شناخته می شود وجود دارد که همه آنها جنبه های مختلف وجود را توضیح می دهند. این قوانین معنای شرایط مهم زندگی خود را به شما نشان می دهد و پیشینه جنبه های مختلف زندگی را روشن می کند. به همین دلیل، این قوانین معنوی می توانند در زندگی روزمره بسیار مفید باشند، زیرا ما اغلب نمی توانیم هیچ معنایی در موقعیت های خاص زندگی ببینیم و از خود بپرسیم که چرا باید تجربه مربوطه را پشت سر بگذاریم. چه برخوردهای مختلف با افراد، موقعیت های مختلف زندگی مخاطره آمیز یا سایه یا حتی مراحل زندگی که به پایان رسیده است، به لطف این قوانین می توانید برخی شرایط را خیلی بهتر درک کنید.

شماره 1 فردی که ملاقات می کنید فرد مناسبی است

قانون اول می گوید فردی که در زندگی خود ملاقات می کنید فرد مناسبی است. اساساً این بدان معناست که شخصی که در این لحظه با او هستید، یعنی شخصی که با او در تعامل هستید، همیشه در زندگی فعلی شما فرد مناسبی است. اگر با فرد مناسبی برخورد کردید، پس این تماس معنای عمیق تری دارد و باید به این صورت اتفاق بیفتد. به همین ترتیب، انسان همیشه وضعیت وجودی ما را منعکس می کند. در این زمینه، افراد دیگر به عنوان آینه یا معلم به ما خدمت می کنند. آنها در این لحظه برای چیزی می ایستند و بی دلیل وارد زندگی خود ما نشده اند. هیچ چیز تصادفی اتفاق نمی افتد و به همین دلیل هر برخورد انسانی یا هر تعامل بین فردی معنای عمیق تری دارد. هر فردی که ما را احاطه کرده است، هر انسانی که در حال حاضر با آنها در تماس هستیم، مجوز مربوطه خود را دارد و وضعیت وجودی ما را منعکس می کند. حتی اگر یک برخورد غیرقابل تماشا به نظر می رسد، باید توجه داشت که این برخورد معنای عمیق تری دارد.

هیچ برخورد تصادفی وجود ندارد. هر چیزی معنای عمیق تری دارد و همیشه نشان دهنده وضعیت خود ماست..!!

اساساً این قانون را می توان 1:1 به دنیای حیوانات نیز منتقل کرد. برخورد با حیوانات نیز همیشه معنای عمیق تری دارد و چیزی را به ما یادآوری می کند. درست مثل ما انسان ها، حیوانات هم روح و شعور دارند. اینها صرفاً تصادفی وارد زندگی شما نمی شوند، برعکس، هر حیوانی که ملاقات می کنید نشان دهنده چیزی است، معنای عمیق تری دارد. درک ما نیز در اینجا تأثیر زیادی دارد. برای مثال، اگر شخصی یک حیوان خاص، مثلاً روباه را بارها و بارها در زندگی خود (در هر زمینه ای) درک کند، روباه چیزی را نشان می دهد. سپس به طور غیرمستقیم به ما اشاره می کند یا مخفف یک اصل خاص است. اتفاقا برخورد با طبیعت (در طبیعت) معنای عمیق تری هم دارد. بنابراین این اصل را می توان برای هر برخوردی اعمال کرد.

#2 آنچه اتفاق می افتد تنها چیزی است که می توانست اتفاق بیفتد

قانون دوم بیان می کند که هر رویداد، هر مرحله از زندگی یا هر اتفاقی که می افتد باید دقیقاً به همین شکل اتفاق بیفتد. همه چیزهایی که در زندگی یک فرد اتفاق می‌افتد دقیقاً همان‌طور است که هست و هیچ سناریویی وجود ندارد که اتفاق دیگری رخ دهد (به کنار زمان‌بندی‌های مختلف)، زیرا در غیر این صورت اتفاق دیگری رخ می‌دهد و شما شرایط زندگی کاملاً متفاوتی را تجربه می‌کنید. اتفاقی که قرار است بیفتد می افتد. با وجود اراده آزاد ما، زندگی از پیش تعیین شده است. این ممکن است کمی متناقض به نظر برسد، اما آنچه شما انتخاب می‌کنید چیزی است که باید اتفاق بیفتد. ما خودمان خالق واقعیت خود هستیم، یعنی ما طراحان سرنوشت خود هستیم و آنچه اتفاق می‌افتد را همیشه می‌توان در ذهن خودمان یا تمام تصمیمات و افکار ما که در ذهن خودمان مشروعیت می‌بخشد، ردیابی کرد. به هر حال هر چه انتخاب کرده ایم باید اتفاق بیفتد وگرنه این اتفاق نمی افتاد. اغلب ما همچنین افکار منفی در مورد گذشته داریم. ما نمی توانیم با رویدادهای گذشته ببندیم و به همین دلیل از چیزی منفی می گیریم که دیگر در اینجا و اکنون (فقط در افکار ما) وجود ندارد. در این زمینه، ما تمایل داریم این واقعیت را نادیده بگیریم که گذشته فقط در ذهن ما وجود دارد. با این حال، اساساً، همیشه فقط در حال، در زمان حال، لحظه ای ابدی در حال گسترش است که همیشه وجود داشته، هست و خواهد بود و در این لحظه همه چیز باید دقیقاً همانگونه باشد که هست.

هر اتفاقی که در زندگی یک فرد می افتد باید دقیقاً به همین شکل باشد. به دور از برنامه روحی خود، وضعیت فعلی زندگی ما نتیجه همه تصمیمات ماست..!!

زندگی یک فرد نمی توانست متفاوت باشد. هر تصمیمی که گرفته می‌شد، هر اتفاقی که تجربه می‌شد، قرار بود به این شکل اتفاق بیفتد و غیر از این اتفاق نمی‌افتاد. همه چیز باید همیشه دقیقاً همانطور که هست باشد و بنابراین توصیه می شود خود را نگران چنین افکاری نکنید یا به درگیری های گذشته پایان دهید تا بتوانید دوباره از ساختارهای فعلی عمل کنید.

#3 هر لحظه ای که چیزی شروع می شود، لحظه مناسبی است

قانون سوم می گوید که همه چیز در زندگی یک فرد همیشه دقیقاً در لحظه مناسب شروع می شود و دقیقاً در زمان مناسب اتفاق می افتد.. هر چیزی که در زندگی اتفاق می افتد در زمان مناسب اتفاق می افتد و وقتی بپذیریم که همه چیز همیشه در زمان مناسب اتفاق می افتد، آنگاه می توانیم خودمان ببینیم که این لحظه امکانات جدیدی را در اختیار ما قرار می دهد. مراحل گذشته زندگی به پایان رسیده است، آنها به عنوان یک درس ارزشمند به ما کمک کردند که از آن پس از آن قوی تر بیرون آمدیم (همه چیز در خدمت شکوفایی ما است، حتی اگر گاهی اوقات آشکار نباشد). این همچنین به آغازهای جدید مرتبط است، یعنی مراحل جدیدی در زندگی که در هر زمان و در هر مکان باز می شوند (تغییر همه جا حاضر است). یک شروع جدید در هر زمانی اتفاق می افتد که همچنین مربوط به این است که هر فردی دائماً در حال تغییر است و پیوسته آگاهی خود را گسترش می دهد (هیچ ثانیه ای شبیه دیگری نیست، درست مانند ما انسان ها که دائماً در حال تغییر هستیم. حتی در این ثانیه شما تغییر می کنید. وضعیت هوشیاری یا زندگی شما، به عنوان مثال از طریق تجربه خواندن این مقاله، و در نتیجه تبدیل شدن به یک فرد متفاوت. جدای از آن، آنچه در این لحظه آغاز می شود نمی توانست دیر یا زود آغاز شود. نه، برعکس در زمان مناسب به دست ما رسیده و نمی توانسته دیر یا زود در زندگی ما اتفاق بیفتد وگرنه دیر یا زود این اتفاق می افتاد.

قرار ما با زندگی در لحظه حال است. و نقطه ملاقات درست همان جایی است که ما الان هستیم. - بودا..!!

اغلب ما همچنین این احساس را داریم که رویدادها یا برخوردها/پیوندهای مهمی که اکنون به پایان رسیده اند نشان دهنده پایان هستند و زمان مثبت دیگری در راه نیست. اما هر پایانی همیشه با خود شروعی جدید از چیزی بزرگتر می آورد. از هر پایانی چیزی کاملاً جدید پدیدار می شود و وقتی این را تشخیص دهیم، درک کنیم و همچنین بپذیریم، آنگاه می توانیم از این فرصت چیز کاملاً جدیدی خلق کنیم. احتمالاً حتی چیزی که به ما امکان می دهد در زندگی به جلو برویم. چیزی که برای رشد معنوی ما اهمیت زیادی دارد.

شماره 4 آنچه تمام شد به پایان رسید

قانون چهارم می گوید آنچه پایان یافته است نیز تمام شده است و در نتیجه باز نمی گردد. این قانون به شدت با قوانین قبلی پیوند دارد (اگرچه همه قوانین بسیار مکمل یکدیگر هستند) و اساساً به این معنی است که ما باید گذشته خود را کاملاً بپذیریم. مهم است که برای گذشته غصه نخوریم (حداقل نه برای مدت طولانی، در غیر این صورت شکست خواهیم خورد). در غیر این صورت ممکن است خود را در گذشته ذهنی خود گم کنید و بیشتر و بیشتر رنج بکشید. این درد سپس ذهن ما را فلج می کند و باعث می شود که به طور فزاینده ای خود را گم کنیم و فرصت ایجاد یک زندگی جدید را در زمان حال از دست دهیم. باید تعارضات/رویدادهای گذشته را صرفاً به عنوان رویدادهای آموزنده در نظر گرفت که اکنون به فرد اجازه می دهد تا در زندگی به جلو حرکت کند. موقعیت هایی که در نهایت به شما منجر شد که بتوانید خودتان را توسعه دهید. لحظاتی که مانند هر رویارویی در زندگی، فقط در خدمت رشد خودمان بود و ما را از عدم عشق به خود یا عدم تعادل روانی آگاه می کرد. البته غم و اندوه مهم است و بخشی از وجود انسان ماست، بحثی در مورد آن نیست. با این وجود، چیزی بزرگ می تواند از شرایط سایه بیرون بیاید. به همین ترتیب، موقعیت‌های متناظر اجتناب‌ناپذیر هستند، به‌ویژه زمانی که از عدم تعادل درونی ما ناشی می‌شوند، زیرا این شرایط (حداقل معمولاً) نتیجه فقدان الوهیت خودمان هستند (در آن صورت ما در قدرت عشق به خود نیستیم و زندگی خودمان را می‌کنیم. الوهیت نه از). اگر چنین موقعیت‌هایی پیش نمی‌آمد، حداقل نه تا این حد، از عدم تعادل روانی خود آگاه می‌شدیم.

یاد بگیرید که رها شوید، این کلید خوشبختی است. - بودا..!!

به همین دلیل مهم است که به جای ماندن در خلق و خوی افسردگی برای سال ها، از موقعیت های سایه رها شوید (بگذارید چیزی همانطور که هست باشد)، حتی پس از گذشت زمان امکان دائمی است). رها کردن بخشی جدایی ناپذیر از زندگی ماست و همیشه موقعیت ها و لحظاتی وجود خواهد داشت که باید چیزی را رها کنیم. زیرا آنچه تمام شده است به پایان رسیده است. از این نظر سالم، شاد باشید و یک زندگی هماهنگ داشته باشید.