آیا زندگی پس از مرگ وجود دارد؟ وقتی ساختارهای فیزیکی ما متلاشی می شود و مرگ رخ می دهد، برای روح یا حضور معنوی ما چه اتفاقی می افتد؟ محقق روسی کنستانتین کوروتکوف در گذشته به طور گسترده با این سؤالات و سؤالات مشابه سروکار داشته است و چند سال پیش موفق شد بر اساس کار تحقیقاتی خود، ضبط های منحصر به فرد و کمیابی ایجاد کند. زیرا کوروتکوف از یک فرد در حال مرگ با بیوالکتروگرافی عکس گرفته است دوربین و توانست از روح در هنگام خروج جسم عکس بگیرد.

کوروتوکف چیزی را تأیید کرد که بسیاری از زمان حیات به آن مشکوک بودند.

نه یک عکس از کوروتکوف، فقط یک تصویر برای جذابیت بیشتر مقاله...

سوالات اسرارآمیز زیادی وجود دارد که هر فردی را در طول زندگی خود نگران می کند. معنای زندگی چیست، آیا خدا وجود دارد، آیا زندگی فرازمینی وجود دارد و مهمتر از همه آیا زندگی پس از مرگ وجود دارد یا وارد یک "هیچ" فرضی می شویم و دیگر وجود نداریم. من می توانم یک چیز را از قبل بگویم، لازم نیست از مرگ بترسی. اما از اول شروع میکنم کوروتکوف دانشمندی بسیار باز بود و در زمان خود متوجه شد که هر فردی دارای یک میدان بیولوژیکی/لطیف است یا اینکه هر فرد از یک ساختار پیچیده انرژی تشکیل شده است.همه چیز انرژی است یا با فرمول بندی بهتر، کل وجود ما توسط یک زمینه معنوی هدایت و نفوذ می کند، که به نوبه خود از حالت های پرانرژی تشکیل شده است - اگر می خواهید جهان را درک کنید، از نظر انرژی، فرکانس و ارتعاش فکر کنید - نیکولا تسلا). او تئوری های خود را با فناوری ویژه Kirlian GDV (به نام مخترع آن سمیون کرلیان) تأیید کرد.). با این فناوری می توان دامنه های میدان الکترومغناطیسی انسان را ثبت و آنالیز کرد. در اصل تکنولوژی برای اندازه‌گیری و عکس‌برداری از هاله انسان ایجاد شد، اما کوروتکوف به پتانسیل این فناوری جدید پی برد و سعی کرد با استفاده از آن ثابت کند که روح بدن انسان را هنگام مرگ ترک می‌کند.

هیچ چیز از هیچ به وجود نمی آید. به همین دلیل، جهان ما از یک "هیچ" فرضی به وجود نیامده است، چگونه قرار است کار کند، چگونه چیزی قرار است از هیچ به وجود بیاید. دقیقاً به همین ترتیب، ما انسان‌ها حتی پس از وقوع مرگ وارد «هیچ» نمی‌شویم، بلکه بدون جسم، «به‌عنوان حالتی کاملاً روحانی، مرتبط با روح» به زندگی ادامه می‌دهیم و سپس تولد دوباره خود را آغاز می‌کنیم. بنابراین اغلب مرگ را با تغییر فرکانس محض برابر می دانند، ورود به دنیای جدید/قدیمی که همیشه وجود داشته، هست و خواهد بود..!! 

او برای این کار از جسد یک بیمار در حال مرگ در لحظه مرگ با دوربین بیوالکتروگرافی عکسبرداری کرد. او توانست به نتایج چشمگیری دست یابد. او توانست تشخیص دهد که وقتی مرگ رخ می دهد، یک "لایه" پرانرژی از بدن خارج می شود. ابتدا روی ناف و زانوها، سپس تا انتهای فرآیند روی قلب و کشاله ران.

وقتی مرگ رخ می دهد چه اتفاقی می افتد؟

همانطور که قبلاً ذکر شد، همه چیز در هستی از آگاهی تشکیل شده است، یک میدان عظیم اطلاعاتی که برای تمام زندگی کنونی اساسی است. با این حال هیچ چیز در هستی نیست که از این حضور غیر مادی/ذهنی تشکیل نشده باشد. تمام زندگی یک شخص، یعنی واقعیت او، بدن او، اساس مادی و غیر مادی کامل او، در نهایت یک بیان معنوی ناب، یک تجلی آگاهانه است، اگر بخواهید. از آنجایی که ما انسان ها خودمان از آگاهی تشکیل شده ایم، حتی بیانی از ذهن خودمان هستیم (زندگی ما محصول ذهن خودمان است) و آگاهی از انرژی (انرژی ارتعاشی در فرکانس) تشکیل شده است، تمام وجود ما ساخته شده است. از این انرژی رفتاری مشابه با ماده دارد. ماده ممکن است برای ما خواص مادی داشته باشد، اما در اعماق همه حالات مادی منحصراً از انرژی تشکیل شده است. تفاوت افکار ما این است که ماده دارای حالت انرژی بسیار متراکم است و با فرکانس پایین ارتعاش می کند، به همین دلیل است که ماده دارای ویژگی های مادی است که برای ما معمول است. خب، در نهایت، تمام انرژی ای که ما انسان ها از آن ساخته شده ایم، نمی تواند به سادگی در هوا ناپدید شود. به همین دلیل، وقتی مرگ اتفاق می افتد، تمام انرژی ما به زمین اولیه پرانرژی ما (منبع اولیه معنوی) باز می گردد. زمینی که درست مانند افکار ما، خارج از مکان و زمان است (شما می توانید آنچه را که می خواهید بدون محدود شدن توسط مکان یا زمان، که هیچکدام در افکار ما وجود ندارند، تصور کنید). بنابراین افکار ما تابع هیچ قانون فیزیکی متعارفی نیستند، بلکه مانند هر چیزی که در آفرینش وجود دارد، تابع به اصطلاح هستند. قوانین جهانی (اصول هرمتیک) و در نتیجه سریعتر از سرعت نور نیز حرکت می کند (هیچ چیز نمی تواند سریعتر از انرژی فکر حرکت کند، زیرا افکار به دلیل بی مکانی بودنشان در همه جا حضور دارند و همیشه حضور دارند).

ما انسان ها با توجه به زمینه معنوی و همچنین توانایی های ذهنی خود خالق واقعیت خود هستیم. به عنوان یک قاعده، ما مجبور نیستیم دستخوش هیچ سرنوشت فرضی شویم، اما می توانیم سرنوشت خود را رقم بزنیم و زندگی متناسب با ایده هایمان را در هر زمان و هر مکان ایجاد کنیم..!!

به همین دلیل است که می توانید هر چیزی را که می خواهید بدون محدودیت مکان یا زمان تصور کنید. می توان جهان های پیچیده را در یک لحظه تصور کرد، برای مثال، در حال حاضر، یک جنگل باشکوه یا یک منظره زیبا، بدون اینکه توسط فضا-زمان محدود شود. در تخیل ذهنی فرد هیچ فضا و پایانی وجود ندارد. به همین ترتیب، زمان در اندیشه وجود ندارد. مکان ها و آدم های خیالی پیر نمی شوند مگر اینکه شما آنها را تصور کنید. فضا-زمان پدیده ای است که آگاهی از آن تشکیل نمی شود، اما فضا-زمان می تواند از طریق آگاهی متجلی شود یا بهتر بگوییم تجربه شود (از طریق باورهای خود فرد به واقعیت تبدیل می شود). به محض مرگ یک فرد، جسم اختری (ارگانیسم روح یا به آن جسم حساس نیز گفته می شود) از بدن فیزیکی خارج می شود و همراه با تمام تجربیات و لحظات شکل گیری آن، به طور کامل وارد صفحه اختری / فراتر می شود (قانون جهانی: اصل قطبیت و تمایلات جنسی، همه چیز دارای دو قطب است، این جهان / فراتر)

ما پس از مرگ به عنوان آگاهی ناب به وجود خود ادامه می دهیم!

پس از آن ما به عنوان یک روح ناب به وجود خود ادامه می دهیم بدون اینکه مجبور باشیم به پوسته ای مادی مقید باشیم. در صفحه ماورایی مربوطه، حضور پر انرژی ما به ناحیه ای از صفحه اختری تقسیم می شود. درست مانند آگاهی ما، این سطح از همه جهات بی نهایت است و از سطوح پرانرژی متراکم و از نظر انرژی سبک تشکیل شده است. سطح ارتعاش خود یا رشد اخلاقی و معنوی خود فرد برای ادغام ظریف خود پس از مرگ تعیین کننده است. کسی که تمام زندگی خود را فقط از طریق منفعت شخصی و منفی نگری ناشی از آن شکل داده است، کسی که خشم، حسادت، حرص، نارضایتی، نفرت، حسادت و غیره را در روحیه خود تا سرحد مرگ مشروعیت بخشیده است، به سختی هوشیار است. ارتباط با روح و در نتیجه حالت فرکانس پایین دارد. اگر شخص مربوطه بمیرد، بدن اختری او خود را در سطح پرانرژی متراکم تری از صفحه اختری قرار می دهد. روح یا بدن پرانرژی این شخص با فرکانس بسیار پایین می لرزد و حتی نمی تواند به مناطق بالاتر این سطح نفوذ کند (بنابراین بلوغ ذهنی و معنوی ما تا حد زیادی مسئول یکپارچگی است). در این مدت یک برنامه زندگی برای خودمان تدوین می کنیم و محل تولد، خانواده، اهداف زندگی و تجربیاتی را که می خواهیم در زندگی بعدی تجربه کنیم، تعیین می کنیم. پس از یک "دوره زمانی" معین، ما دوباره به زندگی زمینی دوگانه گرایی کشیده می شویم و تناسخ دوباره آغاز می شود. ما دوباره متولد شده‌ایم، با این حال همه خاطرات این دنیای قدیمی/جدید را فراموش کرده‌ایم زیرا لباس (بدن) جدیدی دریافت کرده‌ایم. این بدان معنا نیست که آن خاطرات و لحظات زندگی قبلی دیگر وجود ندارند. انرژی‌های زندگی‌های گذشته همچنان وجود دارند، در روح ما، در بدن اختری ما جاسازی شده‌اند. همچنین می‌توان گفت که در هر چیزی که وجود دارد تعبیه شده است، زیرا همه یکی هستند، زیرا همه چیز از طریق یک آگاهی فراگیر به هم متصل است.

همه چیز در هستی در سطح ذهنی به هم مرتبط است. به همین دلیل افکار و احساسات ما همیشه بر وضعیت آگاهی جمعی تأثیر می گذارد و همچنین می تواند جهت گیری آن را به میزان قابل توجهی تغییر دهد..!!

بنابراین روح ما در بی نهایت وجود دارد و هرگز ناپدید نخواهد شد، به این دلیل است که ما موجوداتی جاودانه هستیم، خالقانی چند بعدی که همگی، آگاهانه یا ناخودآگاه، در تلاش برای درک و پایان دادن به اصل کارمایی زندگی هستیم. برای هزاران سال (احتمالاً خیلی بیشتر) ما در این حلقه گرفتار شده ایم، یعنی در حال تولد دوباره هستیم.

گرفتار چرخه تناسخ!

ما همیشه زندگی جدیدی داریم، سعی می کنیم اهداف تجسم برنامه روح خود را اجرا کنیم و به رشد ذهنی و معنوی خود ادامه دهیم. در این زمینه، ما به جمع آوری تجربیات جدید، دیدگاه های اخلاقی و نگرش نسبت به زندگی ادامه می دهیم. ما جهان بینی های جدیدی را تجربه می کنیم و باورها و باورهای جدیدی ایجاد می کنیم. ما در طول یک عمر تسلیم زندگی خود می شویم - به دلیل ناآگاهی، سبک زندگی غیر طبیعی و جهت گیری معنوی منفی. روند پیر شدن (که فقط توسط ما حفظ و تسریع می شود) و جسمی می میرند. ما می میریم، خود را مجدداً در نواحی (مناطق پایین تر برای اکثر مردم) صفحه اختری ادغام می کنیم و قصد داریم در زندگی بعدی یک واقعیت سبک تر از انرژی را آشکار کنیم تا بدین وسیله به مناطق بالاتر صفحه اختری یا حتی بتوانیم به آن پایان دهیم. چرخه تناسخ (روح ما از تجسم به تجسم بالغ می شود و پیرتر می شود - سن تجسم). دیدگاه های مختلفی در مورد آنچه در پایان چرخه تناسخ اتفاق می افتد وجود دارد. من شخصاً کاملاً متقاعد شده ام که افراد (استادان تجسم خود - حالت روانی کاملاً خالص - بدون وابستگی و الگوهای ذهنی منفی - سطح بالای اخلاقی و اخلاقی رشد) می توانند جاودانه شوند. با چنین شرایطی می توان روند پیری خود را معکوس کرد یا متوقف کرد. سپس شخص می تواند خودش انتخاب کند که آیا دوست دارد دوباره متولد شود (مثلاً برای خدمت به مردم در صعود سیاره ای، در یک جدول زمانی مربوطه)، دوست دارد روی زمین بماند، یا دوست دارد به صعود صعود کند. بالاترین سطوح دنیاهای ماورایی . با این حال، این را به سختی می توان در دو یا سه جمله توضیح داد، که آن نیز نیاز به یک مقاله مفصل دارد.

سطح اخلاقی یا اخلاقی رشد خود ما برای ادغام در سطوح اختری تعیین کننده است. هرچه در این زمینه خالص‌تر یا بهتر بگوییم توسعه‌یافته‌تر باشیم، سطحی که در آن ادغام می‌شویم بالاتر است و تناسخ کندتر پیش می‌رود. به روح هایی که هنوز تا این حد رشد نکرده اند این شانس داده می شود که سریعتر تجربیات جدید به دست آورند..!!

خوب پس، بشریت در حال حاضر - به دلیل شرایط کیهانی بسیار خاص - در یک فرآیند توسعه عظیم است. جهت گیری وضعیت جمعی آگاهی تغییر می کند و بشریت دوباره به زمین اولیه خود پی می برد. دقیقاً به همین ترتیب، سیستم ساختگی که حول ذهن ما ساخته شده، با روح خود ما نفوذ کرده و ساختارهای سیاسی، رسانه ای و صنعتی زیر سؤال می رود. کل سیستم در شرف تغییر است، زیرا سیستمی مبتنی بر اطلاعات نادرست، دروغ و بی عدالتی است (یک سیستم جعلی فرکانس پایین). با توجه به این تغییر عظیم، که اتفاقاً در 21 دسامبر 2012 آغاز شد (اگرچه قبل از آن تغییراتی در پیشرفت معنوی وجود داشت، عصر دلو دوباره در این تاریخ شروع شد، از آن زمان ما در یک جهش کوانتومی به سمت بیداری بوده ایم)، ما انسان ها دوباره ماهیت واقعی ما را تشخیص می دهند. ما دوباره درک می کنیم که به دلیل مبنای خلاقانه خود، ما خود زندگی هستیم و نمایانگر فضایی هستیم که همه چیز در آن اتفاق می افتد. ما به خاطر روحمان موجوداتی جاودانه هستیم و حضور روانی ما هرگز خاموش نمی شود.

بشریت به شدت در حال تکامل است

با توجه به این تغییر سیاره ای (ارتفاع / گسترش بسیار زیاد وضعیت آگاهی ما)، سطح معنوی جمع انسانی نیز به طور قابل توجهی بالا می رود (ما حساس تر می شویم و شروع به زندگی در هماهنگی با طبیعت می کنیم). من دلیل این را در این مقاله دارم "پالس کهکشانیدوباره با جزئیات بیشتر برای شما. در نتیجه، ما دوباره شروع به دور انداختن (مرتب سازی مجدد) ذهن کدر خودخواهانه خود می کنیم و به طور فزاینده ای خارج از الگوهای ذهنی عمل می کنیم (EGO = ذهن مادی گرا، - 3D). با انجام این کار، حالتی از آگاهی ایجاد می کنیم که با افکار بسیار هماهنگ تر مشخص می شود. پس ما انسان ها حالت فرکانس خود را افزایش می دهیم. این دقیقاً چگونه است که ما دوباره با اصول اولیه زندگی آشنا می شویم و زمینه معنوی خود را درک می کنیم. به تدریج، طی چندین سال (تا عصر طلایی، - بین سال های 2025 و 2032)، ما تمام قضاوت های خود را انجام می دهیم. به همین ترتیب، ما به نفرت، حسادت، حسادت یا تمام ساختارهای ذهنی ناهماهنگ خود پایان می دهیم و دوباره برای کمال، برای عشق بی قید و شرط تلاش می کنیم. ما از قضاوت کردن یکدیگر دست می کشیم و شروع به تشخیص و احترام به بیان خلاقانه منحصر به فرد شخص دیگری می کنیم. این مرحله نیز از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا برای تجلی صلح جهانی، بشریت باید بیاموزد که خود را به عنوان یک خانواده بزرگ بداند. او باید احساس کند که باید کاملاً به تفاوت یا فردیت هر فرد احترام گذاشت.

هر انسانی اساساً موجودی الهی است که پتانسیل خلاقیت باورنکردنی نیز دارد. تنها "مشکل" این است که همه از آن آگاه نیستند..!!

تک تک انسان ها و مانند هر موجود زنده ای در وجود خود کامل هستند، منحصر به فرد هستند و یک جهان پیچیده را تشکیل می دهند.برای بازگشت به موضوع، لازم نیست از مرگ هم ترسید. همه شما نامیرا هستید و برای همیشه وجود خواهید داشت. نور درخشان شما هرگز خاموش نخواهد شد، برعکس، حتی بیشتر خواهد درخشید (از زندگی به زندگی)، زیرا وجود عشق جاودان در همه جا حاضر است و تأثیر فزاینده ای بر زندگی ما دارد. از این نظر سالم، شاد باشید و یک زندگی هماهنگ داشته باشید.

آیا می خواهید از ما حمایت کنید؟ سپس کلیک کنید اینجا