از زمان‌های بسیار قدیم، مشارکت‌ها جنبه‌ای از زندگی بشر بوده است که احساس می‌کنیم بیشترین توجه ما را به خود جلب می‌کند و همچنین از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. مشارکت اهداف نجات بخش منحصر به فردی را برآورده می کند، زیرا در داخل از یک مشارکت، الگوها و سهام به ما منعکس می شود، که فقط در چنین ارتباطی ظاهر می شود (حداقل به عنوان یک قاعده، - همانطور که شناخته شده است، همیشه استثنا وجود دارد). بنابراین شراکت ها برای رفاه معنوی ما بسیار مهم هستند. اینها پیوندهایی هستند که - حتی در سراسر تجسم ها - نشان دهنده بخشی از فرآیند کامل شدن ما هستند و همچنین به ما امکان می دهند حالت هایی را تجربه کنیم که می توانند با بالاترین خلسه و ارتباط مشخص شوند، به خصوص که اینها نیروهای قدرتمند جذب هستند، یعنی وحدت نقطه مقابل. ادغام در یگانگی که در غیر این صورت نمی‌توان آن را احساس کرد، به‌ویژه در یک وضعیت ناتمام آگاهی.
مشارکت های زمان های گذشته - سه بعدی
به همین دلیل، موضوع شراکت نیز برای قرن ها پر از درهم تنیدگی های کارمایی بوده است (یا موضوعی محقق نشده همراه با خودآزاری زیاد) و جنبه های زیادی را نشان می دهد که به سختی می توان از طریق آنها دید، به خصوص در دهه های فرکانس پایین گذشته. شرایطی که می‌توان آن را در افرادی جست‌وجو کرد که نه تنها عشق به خود نداشتند، بلکه ارتباط الهی نیز نداشتند.به سختی تلفظ می شود اطلاع خلقت ما، تمامیت ما، الوهیت ما)، اما از کامل بودن خود نیز آگاه نبودند. بنابراین، مشارکت‌های متناظر اغلب با بارهای بی‌شماری، مشکلات ارتباطی و درگیری‌ها همراه بود، که البته برای رفاه ما مهم بود، اما در درازمدت نشان‌دهنده عدم تحقق خاصی بود. در نهایت راه دیگری نمی‌توانست باشد، زیرا جدای از تعصبات مخرب بی‌شماری که در آن زمان رواج داشت، بشر از نظر روانی در خواب خاصی به سر می‌برد. فرد حالت های فرکانس پایین را در تمام سطوح هستی تجربه می کرد و به هیچ وجه از قوای ذهنی خود آگاه نبود. در وابستگی کامل به یک سیستم غیرطبیعی و از نظر روحی سرکوبگر، که در آن ذهن‌های خودخواهانه خودمان بیش از حد فعال شد و ارتباط عمیق با همه آنچه که وجود دارد تضعیف شد، در نتیجه زندگی‌ها و به‌ویژه مشارکت‌هایی را تجربه کردیم که بر اساس موارد زیر است:
- وابستگی
- خود را به زندگی دیگری وابسته کند، نمی تواند بدون دیگری زندگی کند یا خودکفایی ندارد. - مالکیت
- شریک زندگی متعلق به ما خواهد بود و در صورت لزوم باید مطابق با احساسات ما رفتار کند - حسادت
- فقدان عشق به خود و ترس مرتبط با آن از دست دادن عشق در دنیای بیرون / شریک زندگی که در نهایت تنها منجر به "از دست دادن" شریک زندگی می شود، - رفتار خود فرد، ناشی از عدم خود اوست. -عشق، فاصله ایجاد می کند و در دراز مدت جذابیتی ندارد - عادت / عدم عشق
– عادت مخرب، – در درازمدت دیگر قدر شریک و شراکت را نمی‌داند - کنترل/ممنوعیت
- نمی توان وجود دیگری را آنطور که هست ترک کرد و دوست داشت. شما کنترل می کنید، محدود می کنید. عشق مشروط است - اعتماد به نفس
- شک نسبت به خود، عدم عشق به خود، ممکن است خود را به اندازه کافی جذاب ندانید، خودآگاه نباشید (عدم اعتماد به نفس) که به ترس از دست دادن و در نتیجه درگیری منجر می شود. - کم رنگ کردن جنسی
- رابطه جنسی صرفاً در خدمت ارضای غرایز خود است، به جای پیوند / ادغام مقدس و مهمتر از همه شفابخش، - اتحاد متضادها - عشق خالص، تمامیت، کامل بودن، ارتباط کیهانی، - بالاترین خلسه رایج - به سمت ارگاسم ها/احساسات کیهانی، - با هم زندگی کردن / حالات الهی را درک کنید - استریتیگکهیتن
- آدم بارها و بارها در معرض اصطکاک شدید قرار می گیرد، به هم می خورد، - جنگ قدرت برمی خیزد، یکی سر هم فریاد می زند، در بدترین حالت، خشونت حاکم می شود، - اعمالی که از الوهیت خود به دور است، - در لحظات متناظر. انسان از الوهیت خود آگاه نیست، انسان برعکس عمل می کند، - آگاهی "تاریک". - تخصیص دقیق نقش
- زن و مرد باید نقش‌های ثابتی را بر عهده بگیرند، - فرد باید همان چیزی باشد که جامعه و/یا دین همیشه برای او تجویز کرده است، به جای پیوند آزاد که در آن زن کاملاً در قدرت زنانه‌اش باشد و مرد کاملاً در قدرت او باشد. قدرت مردانه ایستاده است - در توازن اجزای زن و مرد خود قرار دارد - ممنوعیت ها، - جزمات اجتماعی و مذهبی
- رابطه جنسی قبل از ازدواج نیست، شما فقط می توانید یک شریک را دوست داشته باشید - بیشتر در مورد آن در زیر، می خواهید شریک زندگی را کنترل کنید، - قوانین سختگیرانه - بسته بودن
- عدم افشای خود، - همیشه اسرار، آرزوها یا حتی افکار ناتمام/تضادهای درونی را به جای در میان گذاشتن آنها با شریک زندگی خود برای خود نگه دارید، - قلب بسته
بر اساس و همیشه منعکس کننده یک نقص و عدم تحقق است. بنابراین، همه این روابط همیشه وضعیت محدود آگاهی ما را منعکس می کردند و به طور غیرمستقیم خواستار توسعه، بلوغ و رشد بیشتر بودند. بنابراین تجربه مشارکت های سه بعدی متناظر بسیار مهم بود و متعاقباً با فرآیندهای درمانی بی شماری همراه شد. خوب، با این وجود، ما در حال حاضر در زمانی هستیم که در آن بشریت در آستانه شکستن تمام محدودیت های خود تحمیلی است. بنابراین یک کیفیت انرژی بهینه نیز وجود دارد تا بتوان روحیه خود را در جهت‌ها/ابعاد با فرکانس بالا دوباره گسترش داد.
وقتی خودتان را دوست دارید، اطرافیانتان را دوست دارید. اگر از خود متنفر باشید، از اطرافیان خود متنفر هستید. رابطه شما با دیگران فقط انعکاسی از خودتان است - اوشو..!!
یک فرو رفتن بعد 5 (حالت هوشیاری بالا) روز به روز امکان پذیرتر می شود و این در نهایت با جنبه های بی شماری مانند فراوانی (فراوانی به جای عدم آگاهی) خرد، عشق (مخصوصاً عشق به خود، که در نهایت به دنیای بیرون فرافکنی می شود - عشق)، استقلال، خودکفایی، زمینه سازی، بی حد و حصر، بی نهایت و آزادی.
مشارکت در عصر جدید - 5D
و از این حالت هوشیاری تازه ایجاد شده نیز روابط کاملاً آزاد، یعنی روابط یا بهتر بگوییم ارتباطات مبتنی بر آزادی و عشق وجود دارد. در این صورت دیگر نیازی به شریک رابطه ندارید تا احساس کامل و رضایت داشته باشید، بلکه کامل بودن خود را با شخص دیگری به اشتراک می گذارید. فرد فراوانی خود ساخته خود را برای عزیز دیگری (و به جهان) بدون هیچ رشته ای نشان می دهد. بله، چنین حالت هوشیاری با فرکانس بالا حتی نیازهای بی‌شماری را از بین می‌برد، صرفاً به این دلیل که فرد وارد عشق به خود شده است و بنابراین نه کمبود و نه ترس از دست دادن یا احساس بی ارزشی را در خود احساس می‌کند. بنابراین، در نهایت، در چنین حالت هوشیاری، شخص نیازی به شریک ندارد. شما به دنبال شخص دیگری نیستید (جستجوی یک شریک رابطه به دلیل عدم عشق به خود، - تنهایی، - کمبود، - آنچه به شما تعلق دارد به طور خودکار به شما می رسد.) ، زیرا می دانید که فقط به خودتان نیاز دارید / دارید ، زیرا با خود به معنای واقعی کلمه ازدواج کرده اید. و سپس، بله، پس از آن معجزات رخ می دهد و اتصالات به طور خودکار بوجود می آیند (خودشان را آشکار می کنند) که کاملاً تحت علامت 5D یا بهتر است بگوییم تحت نشانه دوران جدید هستند، بدون اینکه تحت هیچ محدودیتی قرار بگیرند و بدون هیچ جزمات مخربی باشند. شخص آنقدر از نظر ذهنی بالغ شده است، آنقدر از کامل بودن خود آگاه است که پس از آن به طور خودکار شرایط زندگی را جذب می کند که با وجود واقعی و فراوانی طبیعی خود مطابقت دارد. و این می تواند شریکی باشد که می خواهید کامل بودن خود را با او به اشتراک بگذارید. دقیقاً به همین ترتیب، همچنین ممکن است که شما مسیر کامل شدن را با یک شریک تجربه کنید، یعنی در یک ارتباط بسیار خاص، که البته، حداقل به عنوان یک قاعده، نیاز به درجه ای از بلوغ ذهنی/روحی دارد.در غیر این صورت این فقط به سختی امکان پذیر است، به خصوص از آنجایی که یک بن بست/سخت اغلب در یک مشارکت با فرکانس پایین زندگی می کند، که هر دو را می شکند - جدایی)، یعنی با هم رشد می کنید، با هم رشد می کنید و به لطف چنین رابطه جادویی، می توانید روند کامل شدن را کامل کنید. خب، چنین ارتباطی که پر از جادو، معجزه و عشق (عشق به خود) است، عشق و الوهیت خود ما را به شکلی خاص منعکس می کند.
ارتباط واقعی بین افراد در سطح کلامی صورت نمی گیرد. ایجاد و حفظ روابط مستلزم آگاهی محبت آمیز است که در عمل مستقیم بیان می شود. آنچه شما انجام می دهید مهم است، نه آنچه می گویید. ذهن کلمات را خلق می کند، اما آنها فقط در سطح ذهن معنا دارند. آنها نه می توانند کلمه "نان" را بخورند و نه با آن زندگی کنند. این فقط یک ایده می دهد و فقط زمانی معنی پیدا می کند که شما واقعاً نان را بخورید. – Nisargadatta Maharaj..!!
از آنجایی که فرد خود را پیدا کرده است، دیگر فرآیندهای انحلال وجود ندارد. در این صورت تعارض ها دیگر به وجود نمی آیند، چرا باید به حدی بالغ شده باشد که دیگر به تجربه مربوطه نیاز نداشته باشد. روابط متناظر هیچ یک از بخش های سایه خود ما را منعکس نمی کند، بلکه فقط عشق ما را منعکس می کند.
در پایان همیشه به ما مربوط می شود
با این حال، معشوق همچنان به عنوان آینه الوهیت خود یا به عنوان آینه وضعیت درونی خودمان «عملکرد» دارد، همانطور که همیشه در مورد هر شرایط و هر شخصی صادق است. همتای ما همیشه درونی ترین وجود ما را تجسم می بخشد، زیرا دنیای بیرون در نهایت نمایانگر دنیای درونی ما است، یعنی روح ما. این به ویژه در مشارکت‌ها مشخص می‌شود، زیرا شریک خود ما عمیق‌ترین و پنهان‌ترین الگوهای ما را منعکس می‌کند، بله، او مستقیماً خلقت ما را منعکس می‌کند. مهمتر از همه، بخش ها یا حالات ناتمام خودمان، که در آنها از کمال خود آگاه نیستیم، همیشه در روابط ظاهر می شوند، همانطور که قبلاً در بخش اول توضیح داده شد. در نهایت، این همیشه در مورد عشق به خود، در مورد کشف مجدد الوهیت خودمان است (در یک رابطه در نهایت به خودمان مربوط می شود، در مورد کلی شدن درونی ما - حالتی که به نوبه خود پایه ای را برای یک مشارکت کاملاً برآورده ایجاد می کند که در آن هیچ محدودیتی وجود ندارد.). وقتی انرژی قلبی خود را موقتاً ترک کرده و با کمبود عشق به خود زندگی می کنیم، روابط به شدت حالت کمبود متناظر را منعکس می کند.عشق به خود/ اعتماد به نفس، اگر در ما لنگر انداخته باشند، نیز پخش می شود). البته، می‌توانید از همه چیز استفاده کنید، به‌ویژه اگر به خودتان فکر کنید، فرافکنی مربوطه را تشخیص دهید (تشخیص دهید) و سپس اجازه دهید شرایطی که با عشق به خود بیشتر مشخص می‌شود، دوباره آشکار شود.
هدف از یک رابطه این نیست که فرد دیگری داشته باشید که شما را کامل کند، بلکه این است که بتوانید کامل بودن خود را با آن شخص دیگر به اشتراک بگذارید. – نیل دونالد والش..!!
کسانی که در انجام این کار موفق می شوند و بیش از هر چیز، در فرآیند بیداری معنوی، عشق به خود را پیدا می کنند، در پایان روز متوجه می شوند که فقط به خودشان نیاز دارند.با خودتان ازدواج کنید - و سپس یک مشارکت مبتنی بر عشق واقعی را تجربه کنید - عشق به خود، که به نوبه خود به شخص اجازه می دهد تا شریک زندگی خود را نیز بدون محدودیت و بدون وابستگی واقعاً دوست داشته باشد.). وابستگی‌های درون یک شراکت حل می‌شود و رابطه‌ای شروع می‌شود که تماماً در مورد 5 بعدی (روابط عصر جدید) است، یعنی ارتباطی مبتنی بر آزادی، عشق، استقلال و متقابل، اتحاد متضادها، به دلیل اتحاد متضادهای خود. شما محدود نمی‌شوید، نمی‌چسبید، قضاوت نمی‌کنید، از دست دادن نمی‌ترسین، اما به وجود خیلی بیشتر اجازه می‌دهید، آزاد شود و فقط فضایی برای عشق ایجاد کنید. در این صورت نه ممنوعیتی وجود دارد و نه محدودیتی، زیرا در این صورت پیوندی است مبتنی بر بی نهایت و بی نهایت، بدون درد و رنج. دقیقاً به همین ترتیب، دیگر تابع هیچ تعصب کلاسیکی نیست. به عنوان مثال، اگر می خواهید عشق را به طور موقت به عنوان یک تجربه ضروری در چنین رابطه بالغی با شخص دیگری در میان بگذارید، این کار را بدون ایجاد تعارض انجام می دهید، در غیر این صورت مسیر متفاوتی را در کمال خود انتخاب می کنید. می دانی و بعد احساس می کنی که طرف مقابل به تو تعلق ندارد، یعنی آزادی کامل حاکم است. به همین ترتیب، در صورت لزوم، دیگر اتفاق نخواهد افتاد، زیرا در پایان روز به یک پیوند، یعنی پیوند مقدس/ادغام اضداد، بین زن خلاصه می شود.به عنوان الهه) و انسان (به عنوان خدا).
شفا برای جهان
و چنین پیوند/اتحادی مقدس، به عنوان خدایان، که در دهه‌ها/قرن‌های گذشته غیرممکن بوده است.اتفاقاً لزوماً لازم نیست اتفاق بیفتد، مثلاً به این دلیل که شخص فقط می‌خواهد خارج از ارتباط با خود، به الوهیت خود، بدون چنین ارتباطی عمل کند. هر کس تصمیم می گیرد که برای خودش، در واقعیتش، ما خالق هستیم و برای خودمان انتخاب می کنیم که چه اتفاقی باید بیفتد/تجربه کنیم، سپس کدام دنیایی را ایجاد کنیم.) متعاقباً مرهم جهان است، زیرا نور مشترک ایجاد شده، که توسط هر دو قلب متصل حفظ می شود (از طریق قلب خودت) بر میدان جمعی یا کل هستی تأثیر می گذارد که بسیار زیاد است یا به سختی می توان آن را در قالب کلمات بیان کرد. سپس شما واقعاً اجازه می دهید جهان از طریق عشق مشترک شما بدرخشد. پس این یک رابطه/ارتباط کاملا مقدس و شفابخش برای کل جهان است (افکار و احساسات ما همیشه در جهان جاری است، ما به عنوان مخلوق خود، همه چیز را تحت تأثیر قرار می دهیم) که با هیچ چیز قابل مقایسه نیست. سپس یک پیوند جنسی متناظر به عشق و نور اجازه تابش می دهد (به دلیل احساسات الهی که با آن همراه است) که همه مرزها را می شکند، یک ادغام و اتحاد 100٪. و از آنجایی که ما در عصر کنونی بیداری معنوی با افزایش فرکانس شدید روبرو هستیم و افراد بیشتری از الوهیت خود و همچنین معنویت خود آگاه می شوند، فضای بیشتری برای اتصالات 5 بعدی پر از نور نیز ایجاد می شود. به همین دلیل، در چند سال آینده، بیشتر و بیشتر از این گونه ارتباطات مقدس پدیدار می شوند و جهان را روشن می کنند، به سادگی زمانی که ما انسان ها شروع به تجلی دوباره نور خود می کنیم. ما از نظر ذهنی و عاطفی رشد می کنیم، به طور انبوه رشد می کنیم، از تمام موانع (برنامه ها) خود ساخته خود عبور می کنیم و سپس، اگر بخواهیم، یک رابطه مقدس مبتنی بر عشق واقعی را تجربه می کنیم. با در نظر گرفتن این موضوع، سالم، شاد بمانید و یک زندگی هماهنگ داشته باشید. 🙂
این طوری باید باشد