همانطور که چندین بار در برخی از مقالات من ذکر شده است، عشق به خود منبعی از انرژی زندگی است که امروزه افراد کمی از آن استفاده می کنند. در این زمینه، به دلیل سیستم ساختگی و بیش فعالی مرتبط با ذهن EGO خودمان، در ترکیب با شرطی سازی ناهماهنگ مرتبط، ما تمایل داریم که تجربه یک موقعیت زندگی که به نوبه خود با فقدان عشق به خود مشخص می شود.

بازتاب عدم عشق به خود

اساساً در دنیای امروز، تعداد بسیار زیادی از مردم کمبود عشق به خود دارند که معمولاً با کمبود عزت نفس، عدم پذیرش سیستم ذهن/بدن/روح خود، کمبود خود همراه است. -اعتماد به نفس و البته مشکلات دیگر. البته، همانطور که قبلاً ذکر شد، این سیستم به دلیل مکانیسم های فرکانس پایین خود، به گونه ای طراحی شده است که ما را کوچک نگه داشته و دوست داریم در یک حالت آگاهی فرکانس پایین مربوطه زندگی کنیم. بسته به موقعیت/شرایط زندگی ام، احساس کمبود عشق به خود را نیز تجربه می کنم. اغلب اوقات، این احساسات حتی زمانی به وجود می آیند (من فقط می توانم از طرف خودم صحبت کنم یا با تجربیات شخصی من مطابقت دارد) زمانی که برخلاف میل، نیات و شناخت درونی خودم عمل می کنم، یعنی به خودم اجازه می دهم هدایت شوم و به رهبری افکار خودم در مورد اعتیاد، به عنوان مثال یک رژیم غذایی غیرطبیعی برای روزها، گاهی اوقات حتی برای چند هفته، و اینکه اگر چه می دانم که این رژیم چقدر برای سیستم ذهن/بدن/روح خودم مضر است (و هر چیزی که با آن مرتبط است. ) که حتی ممکن است از صنایعی حمایت کند که واقعاً نمی خواهید از آنها حمایت کنید. خوب پس، من شخصاً می توانم با این واقعیت کنار بیایم که صرفاً از روی افکار اعتیاد آور عمل می کنم (معمولاً ما غذاهای غیر طبیعی متناظر را عمدتاً به دلیل افکار اعتیاد آور مصرف می کنیم ، در غیر این صورت مثلاً شیرینی نمی خوریم - البته دلایل دیگری در اینجا وجود دارد ، اما اعتیاد غالب می شود)، مقابله با آن دشوار است و سپس احساس کمبود عشق به خود را تجربه می کنم، فقط به این دلیل که نمی توانم رفتارم را بپذیرم (این تضاد درونی من است).

وقتی واقعاً شروع به دوست داشتن خودم کردم، خودم را از هر چیزی که برایم سالم نبود، رها کردم، غذا، آدم‌ها، چیزها، موقعیت‌ها و هر چیزی که مرا پایین می‌کشاند و از خودم دور می‌کرد. اما اکنون می دانم که این "عشق به خود" است. - چارلی چاپلین..!!

از سوی دیگر، دلایل بسیار متنوعی وجود دارد که چرا ما انسان‌ها کمبود عشق به خود را نشان می‌دهیم که با فقدان احساس ارتباط الهی نیز همراه است. دقیقاً به همین ترتیب، شرایط ناهماهنگ زندگی اغلب نشان دهنده عدم عشق به خود است. از این نظر، جهان قابل درک بیرونی آینه ای از فضای/حالت درونی ماست.

عشق به خود و خود درمانی

بنابراین، مراودات یا تعامل ما با دنیای خارج، همیشه وضعیت درونی ما، وضعیت فعلی آگاهی ما را منعکس می کند. فردی که بسیار متنفر است، یا بهتر است بگوییم از دیگران متنفر است، در نتیجه عدم عشق به خود را منعکس می کند. همین امر می تواند در مورد افراد کاملا مضطرب یا حتی حسود نیز صدق کند. شخص متناظر با تمام وجود به عشق بیرونی (در این مورد عشق فرضی شریک زندگی) می چسبد، زیرا خودش در قدرت عشق به خود نیست، در غیر این صورت به شریک زندگی خود آزادی کامل و بیش از حد کامل می دهد. اعتماد به نفس داشته باش. و این به معنای اعتماد به شریک مناسب نیست، بلکه اعتماد به خود، به بیان خلاق خود است. شما از از دست دادن نمی ترسید، با خودتان در صلح هستید و زندگی را همانطور که هست می پذیرید. به جای اینکه در ساختارهای ذهنی باقی بمانید (در آینده ذهنی خود را گم کنید اما در لحظه حال زندگی را از دست بدهید)، احساس اعتماد و در نتیجه احساس عشق به خود را تجربه می کنید. در نهایت، این احساس عشق به خود تأثیری شفابخش بر کل ارگانیسم ما دارد. روح بر ماده حکومت می کند و افکار یا احساسات ما (افکارهایی که با احساسات زنده می شوند - انرژی فکر به خودی خود همیشه خنثی است) در نتیجه همیشه فرآیندهای مادی را آغاز می کند. هرچه ناهماهنگ تر باشیم، این استرس برای همه عملکردهای خود بدن بیشتر است. احساسات هارمونیک به نوبه خود ارگانیسم ما را با انرژی های تسکین دهنده تغذیه می کند. بنابراین، ایستادن در قدرت عشق به خود، حالتی را ایجاد می کند که تأثیر شفابخشی بر کل سیستم ذهن/بدن/روح ما دارد. البته، برای بسیاری از افراد آسان نیست که کاملاً خود را بپذیرند و دوباره دوست بدارند، به خود کاملاً اعتماد کنند.

وقتی خودتان را دوست دارید، اطرافیانتان را دوست دارید. اگر از خود متنفر باشید، از اطرافیان خود متنفر هستید. رابطه شما با دیگران فقط انعکاسی از خودتان است - اوشو..!!

با این وجود، این چیزی است که به دلیل گذار فعلی به بعد 5 (یک وضعیت آگاهی جمعی با فرکانس بالا و هماهنگ)، تجلی هرچه بیشتر را تجربه می کند، یعنی ما انسان ها در مسیر خوبی قرار داریم که نه تنها قادر به تجربه چنین چیزی هستیم. یک دولت، اما حتی به طور دائم قادر به تجربه. خوب، در آخر اما نه کم‌اهمیت، باید گفت که عشق به خود کاملاً خالص (با خودشیفتگی، تکبر یا حتی خودپرستی اشتباه نشود) نه تنها تأثیر مفیدی بر ارگانیسم ما دارد، بلکه مسیر روابط بین فردی هماهنگ را تعیین می‌کند. همانطور که همیشه بدون درگیری بیشتر باشیم و در قدرت عشق به خودمان بیشتر باشیم، روابط ما با دنیای بیرون آرام‌تر و مهم‌تر از همه هماهنگ‌تر خواهد بود. حالت درونی، شفابخش و دوست داشتنی ما به طور خودکار به دنیای بیرون منتقل می شود و ملاقات های شادی را تضمین می کند. شما همیشه در زمان مناسب، در مکان مناسب هستید. از این نظر سالم، شاد باشید و یک زندگی هماهنگ داشته باشید. 🙂

+++ ما را در یوتیوب دنبال کنید و در کانال ما مشترک شوید +++