برای دستیابی به ذهنی کاملاً شفاف و آزاد، مهم است که خود را از تعصبات خود رها کنید. هر انسانی در طول زندگی خود به نوعی با تعصبات مواجه می شود که نتیجه این تعصبات در بیشتر موارد نفرت، طرد پذیرفته شده و تعارضات ناشی از آن است. اما پیش داوری ها هیچ فایده ای برای خود ندارند، برعکس، تعصبات فقط آگاهی خود را محدود می کند و به جسم خود آسیب می رساند. و شرایط روانی تعصب، نفرت را در ذهن خود مشروعیت می بخشد و فردیت افراد دیگر را به حداقل می رساند.
پیش داوری ها توانایی های ذهن فرد را محدود می کند
تعصبات هشیاری فرد را محدود می کند و من دقیقاً سالها پیش ذهن خود را محدود کردم. سال ها پیش من فردی پر از تعصب بودم. در آن زمان برای من سخت بود که فراتر از افق های خود را نگاه کنم و نمی توانستم به طور عینی یا بدون تعصب با موضوعات خاص یا عقاید دیگران که با جهان بینی مشروط من مطابقت نداشت برخورد کنم. زندگی روزمره من با حماقت قضاوتی و خود خرابکاری ذهنی همراه بود و به دلیل ذهن بسیار خودخواهانه من در آن زمان، قادر به دیدن این طرح محدود کننده نبودم. اما یک روز این تغییر کرد زیرا ناگهان یک شبه به این نتیجه رسیدم که قضاوت کورکورانه در مورد زندگی دیگران درست نیست، که شما حق ندارید این کار را انجام دهید؛ این در نهایت فقط باعث ایجاد نفرت و طرد پذیرفته شده درونی برای افراد متفکر می شود. به جای قضاوت، باید به طور عینی با فرد یا موضوع مورد نظر برخورد کنید؛ به جای تمسخر دیگران به خاطر رفتار و کردارشان، باید از توانایی های همدلانه خود استفاده کنید.
به دلیل این نگرش‌های تازه به‌دست‌آمده، توانستم آگاهی خود را آزاد کنم و بدون تعصبی که قبلاً به نظرم انتزاعی و غیرواقعی می‌آمد، با دانش خود کنار بیایم. افق فکری من قبلاً بسیار محدود بود، زیرا هر چیزی که با جهان بینی موروثی و مشروط من در آن زمان مطابقت نداشت، بی رحمانه به آن لبخند می زدند و برچسب مزخرف یا اشتباه می زدند. خوشبختانه، با این حال، این یک شبه تغییر کرد و امروز می‌دانم که قضاوت‌ها فقط نتیجه ذهن نادان و پایین‌تر خود فرد است. این ذهن خودگرا که به آن ذهن فوق علی نیز می گویند، یک مکانیسم حفاظتی معنوی است که به ما انسان ها داده شده است تا بتوانیم دنیای دوگانگی را تجربه کنیم. این ذهن برای اینکه بتوانیم جدایی همگرایی الهی را در همه جا تجربه کنیم، مهم است. بدون این ذهن، ما نمی‌توانیم جنبه‌های پایین‌تر زندگی را تجربه کنیم و نمی‌توانیم این ساختار را تشخیص دهیم، چه رسد به اینکه از آن بهره ببریم.
هر دو روی یک سکه مرتبط هستند
اما بسیار مهم است که فرد تجربیات متضادی در زندگی داشته باشد، اینکه به جای یک مدال، با هر دو طرف مدال سروکار داشته باشد. به عنوان مثال، چگونه می توان درک کرد که اگر قضاوت ها وجود نداشت، قضاوت ها ذهن او را محدود می کنند؟ چگونه می توان عشق را درک کرد و قدردان آن بود اگر مثلاً فقط عشق وجود داشت؟
شما همیشه باید قطب منفی یک جنبه را مطالعه کنید تا بتوانید قطب مثبت را تجربه یا قدردانی کنید و بالعکس (اصل قطبیت و جنسیت). گذشته از این که پیش داوری ها آگاهی ما را محدود می کنند، به ساختار فیزیکی و روانی ما نیز آسیب می رسانند. در نهایت، در اعماق وجود، هر چیزی که وجود دارد فقط از حالت های پرانرژی تشکیل شده است، از انرژی که در فرکانس ها ارتعاش می کند. با تمام شرایط مادی دقیقاً یکسان است. ماده در نهایت فقط یک ساختار توهم‌آمیز است، انرژی بسیار متراکم که دارای چنان سطح ارتعاش متراکم انرژی است که به عنوان ماده به نظر می‌رسد. همچنین می توان از انرژی متراکم که در فرکانس پایین نوسان می کند صحبت کرد. از آنجایی که انسان در تمام پری خود (واقعیت، آگاهی، بدن، کلمات و غیره) منحصراً از حالات پرانرژی تشکیل شده است، برای سلامتی خود مفید است که سطح ارتعاش از نظر انرژی سبک باشد. نگاتیو از هر نوعی که باشد، انرژی متراکم/چگال است و مثبت از هر نوعی که باشد، انرژی غیر متراکم/ نور است.
منفی بودن انرژی متراکم است
هر چه حالت انرژی فرد متراکم تر باشد، مستعد ابتلا به بیماری های جسمی و روانی بیشتر است، زیرا بدن متراکم با انرژی، سیستم ایمنی را به شدت ضعیف می کند. به همین دلیل، مهم است که فرد زندگی خود را تا حد زیادی با مثبت / انرژی ارتعاشی بالا تغذیه کند. این را می‌توان به روش‌های مختلفی انجام داد، و یکی از راه‌های رسیدن به این هدف، شناخت و سپس پایان دادن به تعصبات است.
به محض اینکه در مورد چیزی قضاوت می کنید، چه یک شخص باشد و چه چیزی که یک شخص می گوید، در آن لحظه چگالی انرژی ایجاد می کنید و توانایی های ذهنی خود را کاهش می دهید. سپس فرد سطح انرژی ارتعاش خود را بر اساس قضاوت متراکم می کند. اما به محض اینکه قضاوت را در جوانی خنثی کنید و افراد دیگر را همانطور که در فردیت کامل خود هستند بپذیرید، اگر به منحصر به فرد بودن هر فرد احترام بگذارید، قدردانی و قدردانی کنید، بار خود تحمیلی و محدود کننده آگاهی من پایان می یابد. در این صورت، فرد دیگر از این موقعیت های روزمره منفی نمی گیرد، بلکه مثبت می گیرد. یکی دیگر درباره زندگی دیگران قضاوت نمی کند، به دیدگاه آنها احترام می گذارد و دیگر با نتایج منفی یک قضاوت برخورد نمی کند. منظورم این است که چرا باید یک زندگی دیگر را کوچکتر ببیند یا درباره آن قضاوت کرد؟ هر فردی داستان جذابی دارد و باید به طور کامل از فردیت آنها قدردانی کرد. به هر حال، وقتی فردیت خود را به شدت رعایت می کنیم، همه یکسان هستیم، زیرا همه ما از یک منبع انرژی تشکیل شده ایم. انسان باید به واقعیت موجودات دیگر کاملا احترام بگذارد، صرف نظر از اینکه انسان در زندگی خود چه می کند، چه گرایش جنسی دارد، چه اعتقادی در دل دارد، چه دینی را انجام می دهد و چه چیزی را در ذهن خود مشروع می داند. ما همه انسان هستیم، برادر و خواهر، یک خانواده بزرگ و دقیقاً باید اینگونه رفتار کنیم و همدیگر را بخش مهمی از زندگی خود بدانیم، از این نظر سالم، شاد و هماهنگ زندگی کنیم.
