خدا کیست یا چیست؟ همه در طول زندگی خود این سوال را می پرسند، اما تقریبا در همه موارد این سوال بی پاسخ می ماند. حتی بزرگ‌ترین متفکران تاریخ بشر ساعت‌ها بدون نتیجه درباره این مسئله فلسفه‌ورزی کردند و در پایان روز دست از کار کشیدند و توجه خود را به دیگر چیزهای ارزشمند زندگی معطوف کردند. اما به همان اندازه که این سوال انتزاعی به نظر می رسد، همه می توانند این تصویر بزرگ را درک کنند. هر فرد یا هر انسان نما می تواند راه حل این سوال را از طریق خودآگاهی و ذهن باز پیدا کند.
مفهوم کلاسیک
بیشتر مردم خدا را به عنوان یک پیرمرد یا بهتر بگوییم موجودی انسانی/الهی تصور می کنند که در بالای یا پشت جهان هستی وجود دارد و مراقب ماست. اما این تصور نتیجه ذهن 3 بعدی و فراعلی ما است. ما خودمان را از طریق این ذهن محدود می کنیم و به همین دلیل فقط می توانیم یک شکل فیزیکی و درشت را تصور کنیم، هر چیز دیگری از تخیل و ادراک ما فرار می کند.
اما از این نظر، خدا یک شکل فیزیکی نیست که بر همه چیز حکومت کند و ما را قضاوت کند. خدا بسیار بیشتر ساختاری پرانرژی و ظریف است که در همه جا وجود دارد و در تمام هستی جریان دارد. در اعماق جهان ناخالص ما، جهان ظریفی وجود دارد که همیشه وجود داشته، وجود دارد و خواهد بود. این ساختار پرانرژی بدون قطبیت آنقدر ارتعاشی است (همه چیز موجود در وجود انرژی ارتعاشی است) با چنان سرعتی حرکت می کند که فضا-زمان هیچ تأثیری بر آن ندارد. به همین دلیل ما نمی توانیم این انرژی را نیز ببینیم. تمام چیزی که می بینیم انرژی/ماده متراکم است.
تمام آنچه هست خداست!
اساساً هر چیزی که وجود دارد خداست، زیرا هر چیزی که وجود دارد از خدا تشکیل شده است، از حضور الهی و اثیری، فقط باید دوباره از آن آگاه شوید. خدا همیشه وجود داشته و خواهد بود. هر کیهان، هر کهکشان، هر سیاره، هر فرد، هر حیوان، هر ماده ای توسط این انرژی طبیعی در همه زمان ها و مکان ها شکل گرفته و نفوذ می کند، حتی اگر ما همیشه از اصول اولیه این جنبه های هماهنگ زندگی عمل نکنیم. برعکس، بسیاری از مردم اغلب فقط بر اساس اصول خودخواهانه زندگی عمل می کنند و زندگی پر از قضاوت، نفرت و نیات پست را دارند.
دانش در مورد منشأ ما نادیده گرفته می شود و یک بحث بدون تعصب به دلیل ذهن خودخواهانه و نگرش منفی و جاهلانه ناشی از آن مسدود می شود. این دقیقا همان چیزی است که سال ها پیش برای من اتفاق افتاد! من قبلاً فردی بسیار تنگ نظر و قضاوت کننده بودم. من در این مسائل کاملاً بسته شده ام و زندگی را با قضاوت و طمع گذرانده ام. در آن زمان من هم نمی فهمیدم خدا چیست، فکر کردن در مورد آن برایم سخت بود و سال ها خدا و هر چیزی را که به آن ربط دارد به عنوان مزخرف رد کردم.
با این حال، یک روز نگرش من نسبت به زندگی تغییر کرد زیرا به این نتیجه رسیدم که هر نوع قضاوتی فقط توانایی های ذهنی و شهودی من را سرکوب می کند. هر کسی که ذهن خود را پاک کند و تشخیص دهد که تعصبات فقط ذهن خود را مسدود می کند، از نظر معنوی رشد می کند و جهان هایی را کشف می کند که حتی در وحشیانه ترین رویاهای خود حدس نمی زدند. هر انسانی می تواند راه خود را به سوی خدا بیابد زیرا هر انسانی از این حضور پرانرژی، از این منبع اصلی تشکیل شده است.
تو خدایی!
همه ما به شکل خدا ساخته شده‌ایم که تجربه‌ای روحانی و فیزیکی در دنیای فیزیکی و دوگانه داریم. از آنجایی که در نهایت همه چیز از خدا یا همگرایی الهی تشکیل شده است، ما خودمان خدا هستیم. ما منبع اصلی هستیم، هر جنبه ای از وجود ما از ذرات الهی تشکیل شده است، واقعیت ما، گفتار ما، اعمال ما، وجود کامل ما در آنجا از خدا یا خداست. شما تمام زندگی خود را صرف جستجوی خدا می کنید بدون اینکه بفهمید همه آنچه وجود دارد خداست، شما خود خدا هستید. همه چیز یکی است، همه چیز بر مبنای ظریفی به هم متصل است زیرا همه چیز خداست. همه ما خالق واقعیت خود هستیم. واقعیت کلی وجود ندارد، اما هر موجود زنده واقعیت خود را می آفریند. ما واقعیت خود را با افکار ظریف خود شکل می دهیم، می توانیم افکار و اعمال خود را انتخاب کنیم. ما خودمان سازنده سرنوشت خود هستیم و مسئول خوش شانسی و بدشانسی خود هستیم.
همچنین این دلیلی است که ما اغلب این احساس را داریم که کل جهان به دور ما می چرخد. در واقع، کل جهان به دور خودش می‌چرخد، چون انسان جهان خودش است، چون خداست. و این جهان با افکار و احساسات فرد در این لحظه منحصر به فرد و بی نهایت در حال گسترش که همیشه وجود داشته است، هست و خواهد بود (گذشته و آینده فقط سازه های ذهن سه بعدی ما هستند، در حقیقت همه ما فقط در اینجا و اکنون وجود داریم. ) به طور مداوم شکل می گیرد.
تجسم اصول الهی
از آنجایی که خودمان خدا هستیم، باید سعی کنیم بر اساس اصول الهی عمل کنیم. تعبیه اصول الهی معیار همه چیز است، این هنر والای زندگی است. این شامل رفتار صادقانه و صمیمانه، حفاظت و احترام به همنوعانمان، دنیای حیوانات و گیاهان است. افرادی که از نظر معنوی بسیار توسعه یافته اند (دارای سطح معنوی بسیار بالایی هستند) یا با خدا همذات پنداری می کنند، نور زیادی از خود ساطع می کنند (نور = عشق = انرژی ارتعاشی بالا = مثبت بودن). خدا هرگز از روی منافع شخصی عمل نمی کند یا به دیگران آسیب نمی رساند. برعکس، خدا در معنای کلاسیک موجودی مهربان، دوست داشتنی و بی تعصب است که با همه موجودات زنده با احترام و عشق و قدردانی یکسان رفتار می کند و به همین دلیل باید این ایده را سرمشق گرفته و در واقعیت خود پیاده کنیم.
اگر هر انسانی بر اساس اصول الهی عمل می کرد، جنگ، رنج و بی عدالتی دیگر رخ نمی داد، آنگاه ما بهشت روی زمین خواهیم داشت و آگاهی جمعی یک واقعیت جمعی عاشقانه و صلح آمیز را در این سیاره ایجاد می کرد. چرا دقیقاً این بی عدالتی بر روی سیاره ما حاکم است و واقعاً چه چیزی پشت سیستم ما وجود دارد، در فرصتی دیگر برای شما توضیح خواهم داد. در مورد توانایی های الهی مانند دوربری و امثال آن نیز زمانی دیگر بحث خواهم کرد، اما این از حوصله این متن خارج است. با این اوصاف، برای شما خدایان فقط بهترین ها را آرزو می کنم، سالم و شاد باشید و زندگی خود را در هماهنگی زندگی کنید. عاشق یانیک از همه چیز انرژی است.
