امروزه، افراد بیشتری به دلیل فرآیندهای قدرتمند و مهمتر از همه تغییر دهنده ذهن، با منبع معنوی خود سروکار دارند. همه ساختارها به طور فزاینده ای زیر سوال می روند. روح خود یا فضای درونی خودمان به منصه ظهور می رسد و به همین دلیل در حال تجلی شرایط کاملاً جدیدی بر اساس فراوانی هستیم.
در آغاز: شما همه چیز هستید - همه چیز وجود دارد
این فراوانی (مربوط به تمام شرایط/سطوح زندگی) چیزی است که هر انسانی سزاوار آن است، بله، اساساً با فراوانی، سلامت، شفا، خرد، حساسیت و ثروت مطابقت دارد.این فقط به ثروت مالی اشاره نمی کند) هسته (موجودات منشأ) از هر انسانی. ما خودمان نه تنها خالق هستیم، نه تنها شکل‌دهنده واقعیت خود هستیم، بلکه خود منشأ را نیز نشان می‌دهیم. ذهن ما، بیانی از انرژی ما، جنبه ای ضروری از دنیای درونی ماست. به همین دلیل است که ما خودمان همه هستی را خلق کرده‌ایم، همچنین به کمک تخیل خودمان، زیرا همه هستی، به عنوان بخشی از خود ادراک ما، نمایانگر فضای درونی، حقیقت، انرژی و روح ما است. چه میبینی؟ چی کشف کردی هر چیزی که به درک شما می رسد چیزی جز انرژی شما نیست. شرایط زندگی، بر اساس انرژی ذهنی، بر اساس تخیل شما. حتی کلماتی که در اینجا نوشته شده یا خود مقاله یک ساختار مادی خالص نیستند (حتی اگر بتوانید به صفحه یا مقاله به این صورت نگاه کنید - ما موجوداتی چند بعدی هستیم - بنابراین می توانید به همه چیز از منظرها/حالت های مختلف آگاهی نگاه کنید - بنابراین همه چیز در آن واحد ماده و انرژی است - زیرا همه چیز وجود دارد.) اما انرژی شما در بیرون، تجربه ای که به نوبه خود از شما می آید (فقط از تو) ایجاد شد. من به عنوان یک موجود یا خاستگاه، خود بیانگر دنیای درونی تو هستم، تو مرا آفریده ای (چرا همه چیز یکی است و همه چیز یکی است، - یکی همه چیز است و همه چیز خود است، - یکی منشأ همه چیز است، همه چیز را در بیرون آفریده است، چرا همه چیز در بیرون نیز منشأ است و می تواند از آن آگاه شود - همه).
مشروعیت بخشیدن به عالی ترین تصورات در ذهن فرد از همه محدودیت ها فراتر می رود، بر خلاف تصور کوچک از خود/ذهن محدود، شفای هر سلولی است. اینکه ما خودمان، برای مثال، منشأ را نمایندگی نکنیم، تنها یک محاصره خود تحمیلی، یک محدودیت خودساخته است، یعنی فقدان تفکر: "نه، ما نیستیم، ما بسیار کوچکتر هستیم، فقط همکار هستیم". !!
خوب، همه اینها چه ربطی به فراوانی یا بهتر است بگوییم قانون رزونانس دارد؟ از آنجایی که شما خود مبدأ را نمایندگی می کنید و از آنجایی که خود یک خالق خالص هستید، همچنین می توانید انتخاب کنید که چه نوع شرایط زندگی را می خواهید نشان دهید، یعنی کدام ایده ها را دنبال می کنید (و اگر اکنون فکر می کنید افرادی هستند که در چنین شرایط زندگی نامطمئنی گرفتار شده اند که چاره ای ندارند، در نظر بگیرید که این افراد فقط محصول ذهن شما هستند، این ایده ای است که در این لحظه با روح خود سفر کرده اید - این چیز خائنانه یا چیزی است که دستیابی به آن بسیار دشوار است - و وقتی این بعد/سطح را تغییر دادید، در نظر بگیرید که هر شرایط سایه ای که هنوز می توان دید/درک کرد، فقط سایه های درونی و حالت های کمبود را به شما نشان می دهد، که در مثال مربوطه بالاتر از این مسیر مورد توجه قرار گیرد).
قانون رزونانس/پذیرش چگونه عمل می کند
در این زمینه، فرد می تواند خود را نیز در حالات فراوانی غوطه ور کند و متعاقباً شرایطی ایجاد کند که کاملاً مبتنی بر فراوانی است. به خصوص در زمان بیداری معنوی امروزی، این جنبه اهمیت بیشتری پیدا می کند، زیرا ساختارهای 5 بعدی بیشتر و بیشتر (5 بعدی به سادگی به معنای حالت هوشیاری با فرکانس بالا بر اساس عشق به خود، فراوانی و استقلال است.) نصب شده و ما انسان ها را به حل و فصل موقعیت های کمبود و در نتیجه حالت هوشیاری مبتنی بر کمبود ترغیب می کند. اما اغلب این از روی اجبار اتفاق می افتد و این عامل تعیین کننده است. قانون رزونانس این را در پایان روز بیان می کند: مانند، مانند را جذب می کند. اما این اغلب به اشتباه تعبیر می شود. اساساً قانون تشدید جاذبه ما را توصیف می کند (و بالاتر از همه جذابیت همزمان شرایط مربوطه). خود ما انسان ها به عنوان خالقان معنوی یک حالت فرکانس کاملا فردی داریم. ما همیشه آنچه را که با میدان فرکانس ما طنین انداز می شود به زندگی خود جذب می کنیم، یعنی آنچه هستیم و آنچه را که از خود می تابیم، عمیق ترین چیزی را جذب می کنیم.غالب) مربوط به احساسات است. بنابراین ما نمی توانیم پر کنیم (اجباری، - صرفاً از طریق تجسم) زمانی ایجاد می شود که خودمان هنوز در درون خود احساس کمبود می کنیم، یعنی زمانی که مکرراً بر شرایط بد، تاریک، بد و کمبود تمرکز می کنیم، فرکانس ما همچنان با کمبود همراه خواهد بود. البته آرزوها و ایده‌های فراوانی بسیار الهام‌بخش هستند، اما اگر هنوز در درون احساس کمبود داشته باشیم و در معرض شک و تردید باشیم، محقق نمی‌شوند. از نظر تئوری، بله، حتی از نظر عملی، امکان ایجاد هر چیزی که تصور می کنید وجود دارد. اینجاست که قانون پذیرش مطرح می شود. شما از تخیل خود برای ترسیم سناریویی استفاده می کنید که دوست دارید به نوبه خود آن را تجربه کنید. شما کاملاً به آن احساس می کنید، اجازه دهید سناریو در درون خود زنده شود و سپس آن را رها کنید، با این فرض 100 درصد که چنین سناریویی به هر طریقی به زودی محقق خواهد شد (بدون شک).
همه چیز انرژی است و بس. فرکانس را با واقعیتی که می خواهید مطابقت دهید و بدون اینکه بتوانید کاری در مورد آن انجام دهید به آن خواهید رسید. راه دیگری نمی تواند باشد. این فلسفه نیست، فیزیک است." - آلبرت انیشتین..!!
اما اگر خودمان در حالت کمبود بمانیم، اگر در درون خود احساس کمبود کنیم و حتی کوچکترین شک و تردیدی داشته باشیم، در این صورت با فقدان یا تحقق نیافتن طنین انداز می شویم و در نتیجه تجلی ایده های مربوطه را از خود منکر می شویم. در نهایت، اگر می‌خواهید فراوانی را تجربه کنید، این موضوع نیز هست، اگر می‌خواهید رویاها را بر اساس فراوانی محقق کنید، پیش‌نیاز این کار، از یک سو، عدم شک و تردید است. در مورد تجلی (خودت را باور کن) و از سوی دیگر احساس فراوانی در خود داشته باشد. همانطور که گفتم، تنها زمانی می توانیم فراوانی را جذب کنیم که در درون خود احساس فراوانی کنیم. مهم نیست که چقدر قوی می توانیم حالت پر بودن را تجسم کنیم، اگر شک و تردید وجود داشته باشد و احساس کمبود وجود داشته باشد، آنگاه ایده حالت پری به سادگی آشکار نمی شود، سپس فرد آن را برای خود انکار می کند، همانطور که گفتم، مانند جذب می کند. پسندیدن. به همین دلیل بعید است که تغییراتی را آغاز کنیم که از طریق آن دوباره در درون خود احساس فراوانی کنیم و این برای همه تغییرات صدق می کند. برای مثال، با تغییر/غلبه بر/برنامه‌ریزی مجدد عادت‌های مخرب خود/شرایط زندگی/باورها، انرژی زندگی بیشتری به دست می‌آوریم، احساس حیاتی‌تر، بهتر، به خود افتخار می‌کنیم، تصویر بهتری از خود به دست می‌آوریم، شادتر می‌شویم و شروع به عشق ورزیدن می‌کنیم. خودمان بیشتر و دقیق تر اینجا کلید است. سپس ما در دنیای درونی خود فراوانی بیشتری احساس می کنیم (در قالب عشق به خود، انرژی زندگی بیشتر، اراده بیشتر، خلاقیت بیشتر، جذابیت بیشتر - بر اساس شرایط مثبت) و در نتیجه به طور خودکار ایده ها/احساسات/تصاویر بیشتری تولید می کند که به نوبه خود بر اساس فراوانی است و سپس به چه چیزی بیشتر جذب می کنیم؟ فراوانی! و این در نهایت راز است، هنر تحقق رویاها یا ایجاد شرایط فراوان. بنابراین، در پایان روز، همه چیز را می توان به یک خود و استفاده از نیروی خلاق که همراه آن است، ردیابی کرد. اگر کمبود داشته باشیم اما بخواهیم فراوانی را تجربه کنیم، لازم است روی دگرگونی واقعیت خود کار کنیم. سپس زمان ایجاد یک موقعیت زندگی از طریق غلبه بر خود/همسویی مجدد است که به نوبه خود با احساسات هماهنگ تری همراه است. با در نظر گرفتن این موضوع، سالم، شاد بمانید و یک زندگی هماهنگ داشته باشید. :)❤️
سخنان قوی و واقعی ...
خیلی ممنونم!